Ve Kemal çıktı karşısına… O’ndan hoşlanmadığı her halinden belliydi aslında ama Faik yüzünden öyle çaresiz kalmıştı ki hoşlanmadığı bu adamın iş teklifini kabul etmek zorunda kaldı. Özlem’in çalıştığı yerde, “Özlem gibiler” potansiyel sorun olarak görülüyordu çünkü ve bu bir kez siciline işlenmişti. Sokaklara düşüp günlerce iş arasa da Faik’in çizik attığı sicilinin de peşinden geleceğini biliyordu. Şarman Holding’e attığı adım ise Özlem’in hayattaki tüm değerlerine, hayallerine ve umuduna balta vuracaktı.

İlk başta hiç ama hiç hoşlanmadığı adama “âşık” oldu. Bu birliktelik Özlem’e göre aşk, bana göreyse yalnız iki insanın arkadaşlığıydı. Kemal, Leyla’nın kendisini hapsettiği yerden bir kaçış olarak görüyordu Özlem’i; Özlem ise hayattaki yalnızlığını Kemal ile gidermeye çalışıyordu. İlişkileri Leyla’ya rağmen ilerledi –ki bu Özlem’in ilk büyük hatasıydı- ve Kemal’in cesaretsizliği ile zaten çoktan çıkmaza girmiş ilişki, Özlem’in hamileliği ile bir uçurumdan aşağı savrulmaya başladı. Kemal, bir oyuncak gibi oynuyordu Özlem’le. Umutlarını ellerine bırakıp sonra tekrar tekrar, hiç acımadan geri alıyordu. Leyla’dan ayrıldım, ayrılacağım derken Özlem kendisini bir jinekologun kapısında buluverdi. Özlem’in fikirleri ve istekleri bir önceki ilişkisinde olduğu gibi, burada da önemsizdi. Özlem heyecanla hazırlanırken, Kemal’le ilk defa dışarı çıkacağı için içi içine sığmazken kendisini bulduğu yer yine bir zindandı. Muayenehaneden kaçıp kendisini asansöre attığında, aynadaki yansımasına baktı. O yansımaya bakarken, yaptığı ilk büyük hatayla da böylece yüzleşiyordu.