“Yaklaştırsana yavaş yavaş kendini bana, al içine tekrar, derinine sakla, kat kasırgana.”

Kat kasırgana… Sanırım AlSel için en uygun olan, onların aşkı da nefreti de kasırga.

Selin, bu güzel sürprize, Ali’nin söylediği cümlelerin derinliğine, Ali’yle geçirdiği tüm güzel anıların zihnine doluşmasına rağmen kendi intikam oyununa devam etmekten geri durmuyor. Hazırladığı cd’yi uzattığında aldığı tepki hep özlediğim, hep beklediğim Ali hali.

Ali önce Selin’in böyle bir şey yapabileceğine inanmasa da sonunda “Yap!” diye gürlüyor.

Oysa güzel şarkıdan sonra gökyüzü gözlerini koca gözlü kıza dikip “İçimdeki küçük çocuk sen çağırdıkça geliyor,” demişti, oysa kalbini alıp bırakmıştı masaya. Oysa güneş açmıştı gökyüzünde, yine sardı etrafı fırtınanın habercisi bulutlar.

Güneş, her şeyi anlatmak için Haluk’a gittiğinde, biraz daha aralanıyor geçmişin perdesi, biraz daha öğreniyoruz Türkan’ı Güneş yapan nedenleri.