Betty son günlerini kimseyle kavga etmeden, sigarasını tüttürmeye devam ederek geçirmek istiyor. Sanki hiçbir değişiklik yokmuş gibi mutfağında gazetesini okuyor. Don‘la telefonda paylaştıkları sessizliklerinin yerine ister Don’ın “üzgünüm, her şey için özür dilerim”ini koyun, ister ”seni çok seviyorum”unu. Betty anlıyor, Don söylemese de biliyor, onun “söyleyememelerine” çoktandır alışkın. Sally birden 10 yaş büyüdü, telefonda da dediği gibi hiçbir şeyi dramatize etmedi, yapılacak çok iş varken üzülmeye zaman kalmaz çünkü. Bulaşıkları yıkamak, küçük kardeşlerin karnını doyurmak, okula gitmek, babayı eve çağırmak, üvey babayı teselli etmek gibi. Bahtsız evladım, 20 yaşına geldiğine 30 yaşındaki bir insanın deneyimine sahip olacak, bunu da atlatacak ve kaçınılmaz olarak biraz annesine, biraz da babasına benzeyecek.