Normalde prens, prensesi öpücüğüyle ölüm uykusundan uyandırır. Demek hayatını ve aşkını adadığın prens Yiğit gibi “Kara Prens” olunca, öpücüğü de senin hayatını alıyormuş. Seviyorum seni Sibel… Yiğit’in karşısında başını eğmemeni, sevgi dilenmemeni, “Ben bakarım çocuğuma,” diyerek bebeğini Yiğit’e karşı kullanmamanı, her şeye rağmen Kübra’ya karşı vicdanlı olabilmeni, dostluğunu, aşkını… Mutsuzluğunu bile seviyorum. Çünkü Sibel mutsuzluğunu bile layıkıyla, kimsenin sırtına bir yük yüklemeden yaşayan bir karakter. Vallahi çok özleyeceğim!