* İnsan mutluluğa alışır mı? Mutluluğa alışmak diye bir şey var mı? Var kardeşim. Var. Uzun zamandır her mutlu olduğunda ortadan ikiye böldülerse, bölüp bölüştürüp farklı konteynırlara attılarsa kalbini, alışman gerekir. Keza gerekti zaten. Yaşandı o kötü an. Defne mücadele edemedi Neriman'la ve kaçtı. Ben buna kaçmak diyorum, hiç öyle aşırı karakterli bir davranış falan değil bu.

Kimse kusura bakmasın, Defne'nin ''Ömer iyi biri, bunları, bu yalanı haketmiyor,'' diyerek içine kurt düşürmesi ve huylanması boş yere değil. Birini o kadar severseniz, canını yakmak istemezsiniz. Fakat ''Evlendikten sonra gideceğim, terkedeceğim. Bunu haketmiyor,'' diyerek terketmeyi düşünmesi de ayrı bir trollük ama o zaman. Bir açıklamayı hakediyor? Adama bir saat önce sevgi dolu yaklaştın, bir saat sonra elini vazodan geçirdi be. O Badem` in mükemmel  Sen Ağlama şarkısı eşliğinde salya sümük olduk. Bir de Barış Arduç`un ağlamadan da bitirdiği o yüz ifadeleri, nasıl duracağını ne yapacağını bilmediği halleri tam bir şok etkisini yansıtır vaziyetteydi. İkiye katlandı, acısı acımız oldu.

Çok mu normal basıp gitmek? Sen bir açıkla bakalım madem içine dert olduysa, kabul etmezse seni affetmezse onun problemi olsun artık. Böyle daha az mı nefret edilir bir şey yaptın? Bir de not, hem de ne not. ''Ben gidiyorum allaaaa emanet.'' Sağol. Zaten hayat böyle değil mi kardeş, bugün güler yarın ağlarsın. En sevdiklerin, hiç ağlatmaz dediklerin koyar seni kalplerinin kapılarının önüne. Böööööyle kalırsın. Ne kadar ağlasan da yırtsan da kendini bir kere mutluluk gitmiştir. Mutluluğu kendin kendinden çaldın Defo, allah taksiratını affetsin.

O değil de, markete neden beraber gitmediniz? Giderdiniz çünkü. Gitseydiniz keşke.