* Kitaba gönderme yaptılar artık dönüşü yok. Defne Ömer'e açıklasa bile Ömer affetmeyecek. Gitgide anlayacak Defne'nin hayatında büyük yer kapladığını. Acı çekecek. Yazık olacak. O zamana kadar yerdeki şarap kadehine, çerez tabağına, yaz günü yanan şömineye odaklanalım. Şimdi bu havada o şömineyi yaktıysan arkadaşım, tek bir açıklaması vardır. O halde Amerikan Devlet Başkanı dahil herkesi devreye sokun, aksiyon gelecek diyorum. Olmuyor. Olsun. Yıldızlara bakarak konuşun öyle, kafanızdaki soru işaretlerini silin. Biz yine izleriz.

* ''Bu geceyi sonsuzluğun başlangıcı olarak daima hatırla.'' Defne'nin o tatlı, ''Yok ben bunu söyleyemem o ne demek?'' lerinden sonra ekranı mı ısırayım, bu sözlerden sonra eriyip parke taşının arasından mı süzüleyim bilemedim. Yıpır yıpır yıprandım. Fakat o minik ve aşırı sesli öpücükten sonra gerildim. Cidden mi nan? Alev almıştı ormanlar, fidanlar ağacaydı ağaçlar ormanaydı yanıyordu bir şeyler olmuştu? Şurda ateş yanıyor yaz günü, İtalyanca söz söylenmiş, romantikli ortamlar şaraplar var minik bir öpücük mü geldi? Şimdi daha çok yıprandım. Pul pul oldum döküldüm. Bunun gerçeği haydi pismillah deyip er kişinin kadın bireyi hunharca öpmesi ve ardından kameranın şömineye odaklanmak zorunda kalmasıdır. Lütfen cezalar yiyelim `rtük` ten, sansasyonlar çıksın. Lütfen ateşlere yürüyelim.