Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Televizyona iş yapmak kârlı iştir. Çok kazanırsınız, lakin işin sunumunda en ufak detayı kaçırıp "Aman bu da böyle olsun" derseniz müthiş zarara da uğrayabilirsiniz. Müge Turalı geçen yaz sevgili Zehra Çelenk'in güzel hikayesini hazırlamıştı. Benim bayıla bayıla seyrettiğim Ruhumun Aynası yanlış hesaplara kurban giderek yedi bölüm tutunabilmişti. Kiralık Aşk'da hiçbir şey şansa bırakılmamış. Başroller enfes uyumlu bir kere. Elçin Sangu'daki cevheri görüp parlatmak projenin lokomotifine koymak nerden bakarsanız bakın hem cesaret hem de deha örneği. Bundan önce canlandırdığı karakterlerin neredeyse hepsi ağır dramatik ve melankolik kadınlarmış. Oysaki drama yeteneğinin yanı sıra komediye istidadının da olduğunu gösterebilmek hem Elçin'in hem de Müge Turalı'nın başarısı. Keza Barış Arduç içinde aynı şey geçerli. Romantik komedi hikayesinde uzaklara bakan soğuk ama gururlu adamı bu kadar sevdirebilmek yetenek olmadan mümkün değil. Normalde seyirci böyle kasıntı karakterle kolay empati yapamaz. Barış'ın enerjisi o kadar doğal ve direkt geçiyor ki Ömer'in Defne’ye yaptığı hödüklükleri seyirciye ses çıkartmadan izletiyor.
