Uğur Yücel’in Canım Ailem’ini büyük umutlarla birkaç bölüm internetten izlemiştim. Saç baş yolduracak kadar durağan, doğru düzgün hiçbir olayın gerçekleşmediği bu diziyi takibe, Yücel sevgim elverdiğince, devam ettim. Şebnem Bozoklu ve Ezgi Mola’nın sonsuza dek canlandıracakları “bizim yenge – evin çatlak ve balıketi kızı” rollerini kuşanıp, Türk dizicilik sektörüne büyük girişleri de aynı yapımla oldu bildiğim kadarıyla. Bu da o cins bir aile komedisine benziyor. Yengeler, görümceler, eltiler, kadınların işe gitmeyip dantelli sehpa örtüsü kolaladıkları, muzip müziklerle sevimlileştirilen ve ele yüze bulaştırılan aldatma teşebbüslerine girişen kocalarını eve bağlama büyüsü filan yaptığı tür, sıcacık, mahalleli diziler.
Bir de klarnet meselesi var. “Türk dizilerinde klarnet etkisi” diye bir yazı yazmalı bir ara, kendime hatırlatayım.