HEL:

Ali Mertoğlu'na aşığız çünkü; yalnızca sevilen bir çiftin esas oğlanı olmaktan çok öte bir karakter. Uçsuz bucaksız derinlikleri, insanın kalbine işleyen bakışları, en acımasız, en saldırgan, en psikopat anlarında dahi empati kurmaktan başka çare bırakmayan ve iç sızlatan tramvaları, kapkalın duvarlarının ardına hapsettiği küçük savunmasız bir çocuk yanı var onun... Aydınlığı gördüğünde yüzünü ele geçiren enfes bir gülüşü, her gülüşünde biraz hüzün, her hüznünde bir parça umut, her umudunu lekeleyen karanlık bir yanı var; siyahı ve beyazını seçmek için gerçekten okunması gerçekten, görülmesi gereken gri bir karakter Ali Mertoğlu. Gerçek bir karakter. Delicesine aşık olduğu kıza "Sen kiminle aşık attığını sanıyorsun?" diyecek kadar dengesiz ama ölümüne nefret ettiği babasının ayağının dibinde yatarken "Nolur bırak gideyim," diye yalvaracak kadar da çaresiz bir karakter o. Her bölüm öyle ya da böyle içimizi sızlatan, biraz daha bir parçamız olan o. Hayallerinde uzayda huzurlu bir psikopat, gerçekte yolunu arayan kayıp bir çocuk o. Ve fikrimce sevilmeyi en çok hak edenlerden biri o.