Aynı gün, aynı saat bambaşka bir konusu ve bambaşka bir seyir zevki olan bir diğer dizi ise Babam ve Ailesi… Bir tarafta senelerce babaya hasret büyümüş, sofralarına gelmeyeceğini bile bile bir tabak daha koymaktan vazgeçmemiş iki kardeş… Bunlardan erkek olanı anneye inanılmaz düşkün, kendinden çok annesini ve kardeşini düşünen ve onlar için her türlü şeyi yapabilecek gözü karalıkta… Anne ise kendi halinde, asla sevdiği adamdan yardım almamış, bana kalırsa tüm olayların tek suçlusu çünkü çocuklarının hayatlarını gururu uğruna karartmış. Diğer tarafta her isteği yerine getirilmiş, zorluksuz ve sıkıntısız büyütülmüş, lüks içinde yaşamış iki kardeş ve özgüveni tavan, yaşadığı hayatı asla kimselere kaptıracak gözü olmayan bir anne. Ortada ise hem müthiş güçlü, karısını sevmeyen ama eski aşkına hala ilk günkü gibi bakan, hem de hayatının mahvolmasına rağmen ailesini dinleyip aşkını kalbine gömecek kadar korkak, ama konu çocukları olunca akan suları durduracak hatta tersine akıtacak kadar onlara düşkün bir baba… Tüm bu anlattıklarım sizin de gözlerinizin önünde “Allah be! İşte dram, işte entrika, işte acı, işte aradığım dizi!” kelimelerini neon ışıklarla yanıp söndürmedi mi?… 120 dakika boyunca gerim gerim gerilip, kemiklerimizi birbirine sokup, büklüm büklüm ağlayabileceğimiz, bütün derdimizi tasamızı dizinin süre zarfı içinde boşaltabileceğimiz dizimiz hayırlı uğurlu olsun!… İki ayrı kadından olan çocuklar fikri ve Kemal’in karısı Suzan’ın Dilaravari hareketleri bana Paramparça’yı hatırlatsa da, Babam ve Ailesi Paramparça kadar Avrupai değil… Bir kere işin içinde Paramparça gibi Amerikalar yok, Adana var. Geleneksellik ve acı çıtası yüksek olduğundan Babam ve Ailesi, Paramparça ile aynı kulvarda bile değil. Paramparça'yı sollayıp reytinglerde hakettiğini alamasa da, en azından şimdilik iyi yerlerde... Ve haftalar geçtikçe İçerde’yi geçemese de ona en yakın sırada yerini alacaktır diye düşünüyorum. Erkekler ne kadar İçerde’ye yönelirse, kadınlar da aynı şekilde Babam ve Ailesi’nin tarafında olacaktır bugün.