Emir, çok net sınırları olan bir adam ve o sınırları kolay kolay aşmıyor. Bir kere adım atmıştı o sınırların dışına, Sadullah Elif’i kaçırdığı zaman… O zaman eline silah almıştı, o zaman ideallerinin ve hukukun dışına çıkmıştı. Elif’e çok değer veriyordu çünkü, Elif’i çok seviyordu. Ve Emir, o sınırların dışına bir kez daha adım attı. Yiğit için… Emir, Yiğit için eline silah aldı. Emir, Yiğit için parmağını tetiğe koydu. Yiğit için o tetiği çekti. İstediği kadar “Sen benim düşmanımsın,” desin, istediği kadar uzaklaşsın Yiğit’ten. Emir’in hayatta en çok değer verdiği kişi kardeşi ve bu asla değişmeyecek. Hikaye artık başından beri olması gereken yere, abi ve kardeşin “aşkına” evriliyordur umarım.