Zülfikar.

Aşkın olmadığı birine dönüştürdüğü Zülfikar, Çiğdem’i etkilemek veya elde tutmak için daha kaç perende atacak merakla bekliyorum. Yalanları peş peşe sıralayıp, Çiğdem’i aslında olmayan bir Zülfikar’a aşık etmesi sonrası için epey sorun teşkil edecek. Zira aşk böyle bir duygu dalgası. Aslında olmayan birini sevip, sonunda sevdiğine pişman olmak, yıkılmak, dövünmek, kendini yerden yere vurmak- daha ne naneler var!

Çiğdem’se fena girmedi diziye. En azından espri alanını, komedi unsurunu genişletip geliştirdiğini düşünüyorum kurgunun. Mafyatik yanı fazla ön plana çıkmaya başlamıştı. Şimdiyse mafyayla doğrudan bağı olmayan Çiğdem, dizinin kurgu alanını genişletmekle kalmayıp seyirci kitlesini de arttırabilir bana kalırsa. Zira o Çin lokantasındaki durum neydi öyle?! Sanki son akşam yemeği, sanki o ünlü tablonun patates yiyenleri, en olmadı absürtlükler komedyası!

Son dönemde inanmaya başladığım zıt kutup meselesi, evet, tastamam o masa etrafına dizilivermiş insanların oluşturduğu resim. Dondurulmuş fotoğraf karesi.

Çin restoranında vuku bulan masa etrafı buluşmasını özlemeyeceğim dersem yalan konuşmuş olurum, zaten bizim özlememize fırsat vermeden bu karşılaşmalar ya da buluşmalar –artık adını sen koy sevgili okur- devam edecek. Tıpkı bitmek bilmeyen Arka Sokaklar gibi, sık sık tekrarlanacak. Tek ricamınız, abartılmasın. Köpürtülmesin.