Defne:
Kızımız tatlılıkta bir dünya markası malumunuz. Ama kuzuum, çok da melankolik. Üstüne üstlük çok da naif. Vahşi iş dünyasının bir lokmada ham yapıp yutacağı bütün bu özelliklere sahipken Defne'den bir femme fatal çıkamıyor doğal olarak. Gerçi Defne görüntü itibarı ile arzu nesnesi olacak yeterlilikte ve fakat bu avantajı kullanacak donanımı yok. Kendisinin de dediği gibi "ikoncanlık" müessesine çıkamıyor bir türlü. Hoş çıkmasın da tabii. Ömer'in gönderdiği buram buram aşk ve tutku kokan bütün sinyalleri Ted Mosby alıklığında farkedememesi onun zaten bizatihi bizim ve Ömer'in sevdiği Defne olmasını sağlıyor. O kendince, verileri başkalarının ağzından toplamaya çalışıyor garibim. (Bkz. Şükrü'den gece Ömer'de yatıya kalanı öğrenmeye çalışması.) Ömer'i öyle bir yere koymuş ki, aslında elini uzatsa kalbini avucunun içine alacağı mesafedeyken, parmaklarının ucuna uzanarak gözünde yüksekte olan Ömer'i çözmeye çalışıp hem kendini hem Ömer'i hem de bizi yiyip bitiriyor. 'Neriman'ın yarattığı Defne'likten kurtulmak isterken Ömer'in yakınında kalma isteğinin  sadece bu yolla olacağını sanıyor garibim. O kadar tecrübesiz ve korkak ki bir kelebek gibi çırpınırken kanatlarının şiddeti billuriye dükkanına girmiş fil etkisi yapıyor. Ömer'e o kadar aşık ki Sinan'ın gönderdiği sinyalleri de fark edemiyor ve o caanım billur züccayı devirdikçe deviriyor.