Sema fena köşeye sıkıştırıldı.

Ama öldüğünü düşünmüyorum.

Belki Poyraz’ın bir oyunu: Öldürmüş gibi yaparak uzaklara kaçmasını sağlamak. Sema’yla bu bilgiyi paylaştığı için Sema silahtan kurşunun çıktığı anda kendini yere attı, ayı görmüş gibi ölü numarası yaptı, sonra da uzaklara kaçıp gidecek. Belki de böyle olmayacak. Ama olmasını istediğim bu. Zira Sema’yı Poyraz’ın vurması son derece sorunlu bir durum. Neden derseniz de açıklayayım: Kanatları eksik melek modeli olan Poyraz’ın, suçsuz olduğunu bile bile Sema’yı vurması Poyraz’ın kişiliğini parçalara böler ve dizi gerçekliğinde karakterin kartonlaşmasına sebep olur. Senaristlerin ya da senaristin böyle bir oyuna, çukura düşeceğini sanmam. Tamam, Poyraz da bir insan ve insanlar kendi canları için her şeyi yapabilir- fakat Poyraz, çizgisi dümdüz ve derin kazılmış bir karakter. Katilliği kolay sırtlanamaz! Böyle bir şey zorla o karakterin sırtına yüklenilmeye çalışılırsa da altına kalır, ezilir, suyu çıkar.

Ama ne demiştik?

Sema ölmediyse dahi Songül’ün jurnalci olduğu belirlenene kadar köşeye sıkışmış olacak ve Sema bunu başarabilecek dirençte bir kadın. İnatçı, çözüm ağı geniş, takipçi, orta derecede de intikamcı- pek başarılı olamasa da intikam konusunda.

Geçelim konuyu.

Sefer ve Zülfikar’ın karakteri bu bölümde biraz çatladı, bilhassa Zülfikar’ın. Nüanslar üzerine fikir yürüten, öldürülmüş bir köpeğin ardından içi çıka çıka ağlayan Zülfikar’ın içtiği bira şişesini ulu orta yere, kaydırak parkına, artık adına her ne deniyorsa oraya bırakması çok da karakteriyle örtüşen bir durum değildi. Bir çarpıklık vardı bu işte.

Sema’nın öldürüleceği haberine kadar etkisizdi ikisi de. Belki biraz Zülfikar, o da Çiğdem’i reddettiği sahnede. Kaldı ki, Çiğdem’in dizisinin adı bu aşk hakkında ipucu veriyor olsa da, bu aşkın olmazları o kadar da çok değil. Zülfikar kaçmayı tercih ediyor sadece. Her neyse. Bu konu üzerine söyleyeceğim pek bir şey yok.

Sefer’e yazının sonunda yeniden döneceğim.