Kübra’nın Yiğit’i hırs haline getirdiğini, bunun sadece bir takıntı olduğunu anlaması için Sibel’in ölmesi mi gerekiyordu? Başta da dedim ya… Bu hikâyede herkes, her şeyi iş işten geçtikten sonra anlıyor. Ama bu biraz acı, biraz acımasız değil mi? Sibel’e karşı “Senin bu hikâyeden çıkışın yok,” deyişini unutamıyorum ben mesela… Emir ile bir ilişkisi olduğu için söylemişti bunu… Sonra ne oldu? Yiğit’le birlikte olduğu halde Emir’e âşık oldu. Demek ki aşk matematik işlemi değilmiş. Yiğit’e “Emir’le Sibel çok büyük aşk yaşadılar,” demesini de unutamıyorum mesela… Yaşamadıkları halde, sırf onların arasına girmek için… Sonra ne oldu? Yiğit’le yaptığı çocuğun babası olarak Emir’i seçti Kübra… Demek ki neymiş? İnsanın kalbi her zaman aynı kişi için atmıyormuş. Kübra’ya dair unutamayacağım çok şey var. Kübra’nın küçük hırsları, Sibel’in hayatında büyük yaralar açtı. Bu yüzden Kübra’yı bu konuda aklayacak bir kutsal su yok, boşuna günah çıkarmaları…