Defne sabah Ömer’in evine bir gün önce İso ile yaptığı konuşmanın etkisiyle “Korkmuyorum artık ben” nidalarıyla gelmiş olsa da aniden karşısına çıkan Ömer’i görünce neredeyse bayılıyordu. Neyse ki çabuk toparladı ve Ömer’in kahvaltısını hazırlamaya başladı (Ben hala bu duruma anlam veremiyorum. Yani Ömer niye kahvaltısını asistanına hazırlatıyor? Amaç ne anlayan beri gelsin.) başlamasına da aklına gelen bebek Ömer ile gülmesine de hakim olmadı. Altına yapan, ağlayan, sızlayan, yanakları tombiştombiş olan Ömer’i hayal etmek Defne gibi ekran başındaki biz izleyicileri de güldürdü. Ömer gibi sert bir adamın daha doğrusu buz kütlesi olan bir adamın şirin mi şirin bebekliğini düşünmek… İtiraf edelim komik, daha doğrusu ilginç.