Selin kararlı, sen beni bırakmadın ben de seni bırakmayacağım, diyor. Bırakmasın da, Ali’ye biri iyi gelecekse, o da Selin olur, aksi düşünülemez. Selin’in inadı, dediğim dedikliği, asla vazgeçmemesi Ali’yi de yola getirir getirmesine de kanında dolaşan alkol engel buna, en çok da o havadan indirmediği burnu. Kibirli olduğundan değil, kalkanını kenara bırakırsa herkes görür diye yaralarını. Selin zaten biliyor, Ali’nin özünü ama o yıllardır dost diye yanında tuttuklarının en ufak bir fikri yok.
“İyiyim,” diyor Ali, gözleri haykırırken mutsuzluğunu, üzerine bir de gülüyor, gülünce herkes inanıyor iyi olduğuna. Selin hariç. Selin, nasıl sığındıysa Ali’ye canı yandığında, aynısını bekliyor ondan da. “Başkalarına ağlama, gel benim omuzumda ağla,” diyor bir nevi ama Ali de kararlı, ağlamayacak, partileyecek.