Bilmem mi? Benim annem de tekstilciydi, gece gündüz çalışırdı. İki kadın büyüdük biz, ben çok şanslıyım annem gibi çalışkan ve fedakar bir anneye sahip olduğum için. Zaten Ebru'da annemi çok görürüm ben. Canlandırırken anneme öykünürüm. Ebru'nun korumacılığını, çalışkanlığını canlandırırken örneğim hep annem oldu.

Tabii. Annemle beraber çalışırdık, ayakta kalmaya çabalardık. Para kazanmaya başlayınca, ''Artık rahatsın, tırmalamana gerek yok, ben Allah sağlık versin çalışır geçindiririm,'' deyip çıkarttım annemi işten.

Tecrübe kazandıkça başarı geliyor bence. Toyken bir sürü saçmalığı herkes yapıyor çünkü. Ama dürüstsen ve hak yememeye dikkat ediyorsan da maalesef sömürülebiliyorsun. Çok yıpratıyor insanı tabii ama tecrübelendikçe görmemen gerektiğini anlıyor ve acemiliğin getirdiği hatalarını da azaltıyorsun. Ama sana bir şey söyleyeyim doğruluktan hiç şaşmadığın müddetçe bir şekilde yaptığın her şey sana geri dönüyor. Hak yemezsin, sabredersin, yalandan kaçarsın kendini ve şahsiyetini korumaya çalışırsın bu felsefe başta çok kaybettirse de ya da sen kaybettiğini sansan da bir şekilde sana iyilik olarak mutlaka, ama mutlaka dönüyor.