Leyla Tanlar (Cansu):

“Çok güzel bir sene geçirdim. Okulla birlikte götürmek zor oldu ama pişman olduğum, sete mutsuz geldiğim hiç olmadı,” diyor Leyla. Deneyim açısından da kendini çok şanslı hissediyor, arkadaşlarını çok sevmekle birlikte sette herkes 17 yaşında olsa aynı deneyimi edinemeyeceğini düşünüyor. “Bazen karşımdakinin Nurgül Yeşilçay olduğunu unutuyordum,” deyişinden de beraber çalıştığı usta oyunculara duyduğu saygı belli. En etkilendiği sahnesi ilk kriz sahnesi olmuş, “Siz beni sevmiyorsunuz, ben sizin çocuğunuz değilim!” diye ortalığı birbirine kattığı sahne. Nefes nefese kalmış, sahne bitiminde sakinleştirmeye çalışmışlar Leyla’yı; hatta herkes alkışlamış. Konuşurken sık sık benzer şeyleri yaşayan Alina’ya da gönderme yapıyor, araları iyi belli ki. Aslında önce Hazal rolü gelmiş Leyla’ya; bir iki denemeyi de Hazal rolü için yapmış. Sonra Cansu olmuş. Leyla, Cansu’ya çok sinirleniyor, bildiğiniz gibi değil. “Susmaması, ağlamaması lazım. Gözünün önündekileri görmüyor, artık bunları aşması lazım. Benim Cansu gibi arkadaşım yok, olmasını da ister miydim, bilmiyorum. Açsın gözünü artık!” diyor. Teyzeler sarılıp öpüyorlarmış sokakta: “Onlar da benim gibi acıyor Cansu’ya.”

Finale aşırı derecede şaşırmış: “Cansu için başladığımız yere dönmüş gibi hissediyorum. Şokla başladık, şokla bitiriyoruz.” Ama her halükarda artık ağlamak istemiyor.

Okulda sınıf arkadaşları ilk bölümü izlemişler bir, o bölüm konuşulmuş ertesi gün, ama sonra her şey normale dönmüş, “Survivor izledin mi, filan diye konuşuluyor artık okulda,” diyor. İyi bir dizi izleyicisi olduğunu da belirtmeden geçmeyelim.. Game of Thrones, Pretty Little Liars, Vampire Diaries izliyor, Ekranela’yı da okuyormuş.