Aman Yarabbim! Aman Yarabbim!

Burdaki anne hakikaten: Kurban, çirkin, eksik akıllı, tembel, kayıtsız, aldırışsız VE, evet VE: feci bir anne!
Annelikten küçük tırnağım kadar nasibini almamış, düşük zekalı ve karakterli, yakışıklı kocasının hastası bir sülükten söz ediyoruz burda. İnanın fazlası var, eksiği yok!

İki kızı ve bir oğlunun aç kalması pahasına içkici ve itin önde gideni kocasına rakı sofrası donatan, çocuklarının kesif mağduriyetine aldırış etmeden elindeki avucundakileri büyücülere yediren (tabii yine kocasını tavlayabilmek için), çocukları hayatın en dibine dibine vurduğunda bile aşık bir genç kız gibi kendi derdinden başkasını fark dahi etmeyen-
Müthiş doğal (fiziki de) bir oyunculukla canlandırılıyor bu karakter  zayıflığı iğrençliğini örtmeye yetmeyen anne karakteri.

Kendi kendini inşa eden, akıllı , güçlü ve dirayetli Narin tipinde Özgü Namal ve Şadiye tipinde çok farklı ve doğal, müthiş gelecek vaad eden bir oyunculuk sergilediğini düşündüğüm  Dilara Aksüyek, hakikaten döktürüyorlar.

Özellikle köy ve kasaba (bir nevi alt sınıf kastediliyor) anneleri arasında rastlanabilecek bu anne tiplemesiyle; Amerikan filmlerindeki, dizilerindeki "white trash" (beyaz pislik) hain, aldırışsız, şuursuz, bencil, erkeğine aşık, evlatları yansa umurunda olmayan anne tiplemelerinin Türk toplumundaki karşılığı (acımasız bir gerçekçilikle) önümüze ilk kez bu dizi sayesinde çıkartılıyor.

Bir nevi soluk kesici diyebilirim!

Bu aşırı yaygın ve sorunlu, gerçekçi olduğu anlamda rahatsız edici (bir nevi Türk toplumunun hakikat sevmezliğinin kaynağına inici) anne tiplerinden sonra, üçüncü feci anne olarak Hürrem'i anmam sizi kesmeyecek, biliyorum.