Kuzey Güney, Merhamet ve Muhteşem Yüzyıl’dan yola çıkarak, yerleşik en köklü kavramlarımızdan 'kutsal anne' kavramının ekranlarda yerle bir edilişi gözler önüne seriliyor.

Benim seyretmediğim kimi dizilerde de  müthiş yapışkanımız 'Kutsal Annelik Müessesesi'ne umulmadık taarruzlar düzenlenmiş ve düzenlenmekte olabilir.

Annecim! Aman yarabbim!

Ama ben yakinen takip ettiğim üç dizideki apayrı anne tipinden ve bunun (biz farkında olalım, olmayalım; adetimiz olduğu üzere: aman farkında olmayalım!) ne denli sıradışı, alışılmadık ve "yer kırıcı" (halk arasında: ground breaking) olduğundan bahsedeceğim. Yazının konusu budur yani.

Her şey Kuzey Güney’le başladı. Başından öyle başladı; en sonuna kadar da çok dengeli, ince kanaviçelenmiş, fevkalade tutarlı olarak sürdü gitti.

Bu gereksiz görünen cümleyi şu nedenle kalemledim: Kimi zaman dizilerde bir karakter gayet kötü, olumsuz, sinir edici (bu siteye göre: sinirella) karakter budaklanmalarıyla başlıyor.

Başladığıyla da kalıyor!

Hart hurt hurt budanıyor o dallar! Diyelim Kuzey Güney’in başında Cemre hem yalancı, hem hırsız, hem güvenilmezin önde gideniydi.

Sonra, artık Türk Halkları'nın "Cillop gibi iki evladımıza (hele Kıvanç’ımıza!!) bu sümsük kız da neyin nesi!" isyanlarından mıdır, nedendir? Öykü Karayel'in inanılmaz bir oyunculuk başarısıyla ete/kemiğe büründürdüğü Cemre; dünyanın en güvenilir, en özü sözü bir, en mert, dayanıklı kadınına dönüştürülüverdi. Kleptomanyaklığı da hava cıva oldu! Dizinin başlarında habire bi şeyler çalıp duruyordu hani.

Hale Soygazi'nin canlandırdığı anne tipi için de, Bade İşçil'in karakteri için de, aynı şeyleri söyleyebiliriz. Bunlar dizinin ilk zamanlarında son derece şeytani, kötü, hain, plancı ve çıkarcı tiplerken; dizi ilerledikçe Kurban'ın, Zavallı'nın, Oyuna Getirilen + Suya Götürülüp Susuz Getirilen'in daniskasına dönüştürüldüler.

Ama Türk diziciliğinde çok mühim bir farkı olduğuna inandığım, Semra Dinçer tarafından müthiş nüanslı bir oyunculuk virtüözlüğüyle canlandırılan (Kuzey'le Güney'in annesi) Handan Hanım, en başından son karelere kadar bizi kendine bitmek bilmez özellikleriyle bağladı.