Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Yeni Dünya
Caner Erzincan’ın ikinci uzun metraj filmi olan Yeni Dünya’nın başrollerinde Erkan Petekkaya ve Şükran Ovalı yer alıyor. Down sendromlu çocuklarının daha iyi bir eğitim alması için köyden kente göçen bir ailenin, zorlu ve trajik hikâyesini izliyoruz. Açıkçası üzerine çok fazla şey söylenebilecek bir şey yok. Hikâye baştan sona hem anlatım biçimiyle, hem oyunculuklarıyla, hem de senaryonun iç içe geçmiş karmaşık örgüsüyle neresinden tutarsanız tutun elinizde kalacak cinsten.
Filme dair olumlu söylenebilecek bir şey bulamıyorum. Zira ne anlatmak istediği konusunda belli bir uzlaşma sağlamak zor. Başlangıç motivasyonunun çok ötesinde bir final yapıyor film. Zira çocukları için şehre gelen aile bir an da büyük bir yıkıma uğruyor ve bunun başlıca nedeni de çocuğun kendisi oluyor. Mehmet Ali (Erkan Petekkaya) trafik kazasında sakatlanmış, tek bacağı tutmayan bir erkek. Melek ise kocasının sözünden dışarı çıkmayan, çocuğuna iyi bir örnek olamayacak cahillikte, sevgi dolu ama hayattan beklentileri düşük bir kadın.
Down sendromlu Soner Erzincan’ın performansı için diyecek bir şey yok, elinden geleni yapmış. Film sisteme o kadar çok yerden vurmaya çalışıyor ki bir bütünlük oluşturmanın da ötesinde kalıyor. Kentsel dönüşüm, köyden kente göç, eğitim sisteminin aksaklığı, en yakın arkadaşın ihaneti, eve tıkılı kalan kadının kocasını aldatması, otobüste sakat bir adama yer vermeyen insanlar üzerinden insanlık halleri diye sayarak listeyi uzatabilirim.
Filmin gelirinin down sendromlu çocuklara bağışlanacak olması tek iyi yanı herhalde. En azından izlerken aklınızda bunu tutmanızda fayda var.
Filmin fragmanı:
