Eyvah! Kozlar Mukaddes’te

Fatih olanları babasına ve babaannesine anlatırken bu sırrı kendisinin de bildiğini, eğer Zeynep bunu öğrenirse O’nu terk edeceğini söylerken ne yazık ki, Mukaddes Hanım tüm konuşmaları duydu. Artık Mukaddes’i tutana aşk olsun!

Eşi Fehmi ve kayınvalidesi Gülsüm Hanım bu konuda ağzını sıkı tutmasını tembihlediyse de Mukaddes Hanım ‘gelinine yalan söyleyemeyecek’ kadar dürüst kesildi.

Orhan’ın öfkesi…

Orhan bu gerçeği sakladıkları için önce annesine bağırıp çağırdı. Öfkesi dinmedi, dayısına kustu sonra öfkesini.

Çok duygusal sahnelerdi. Dayısına hayat dersi verircesine bir konuşma yaptı. Artık sana hesap da vermem, senden izin de istemem dedi. Ama şu sözlerle hepimizi fena halde duygu seline kaptırdı:

‘Biz sana inandık, güvendik. Sen ne dersen onu yaptık. Ben senin için ölürdüm be!’

Sonra küçükken Zeynep ile yaşadıkları anıları anlattı…

“O annesini merak ederdi ben de babamı. Onların da yan yana olduğunu düşünürdük. Bize hasretler sanıyorduk. Ben uyurken beni kucağına aldığında seni babam sanırdım. Gözlerimi açmak istemezdim. Sonra seni koklardım. Balık kokusunun arasından babamın kokusunu alırdım. Sonra da derdim ki, Orhan senin baban öldü ama dayın var.”

Böyle bir çıkışı beklemiyordu belli ki Şevket Reis. Çaresizlikle şu sözler döküldü ağzından: “Orhan, ben senin her zaman yanındayım.” Ama itiraz etti Orhan: “Hayır dayı, sen benim sadece dayımsın. Babam öldü benim, diğer babam da dün öldü.”

Bakalım tüm bu karmaşanın altından nasıl kalkacak Şevket Reis?