Uzayda mıyız?

Bir soru cümlesi nasıl olurda bu kadar naif, bu kadar hayalperest ve bu kadar şirin olabilir? Uzaydasın Selin, sen uzaysın, Ali’nin huzuru bulduğu uzayısın.
Selin’in, “Başımı derde sokuyorum diye mi benimlesin, bırakmıyorsun?” diye sorması, Ali’nin “Gözlerin yüzünden,” dedikten sonra açıklaması; “Beni yakalayan bir şey var, beni esir eden bir şey var, beni hiç bırakmayan bir şey var, gitmeme izin vermeyen.”

Gitme o zaman.

Gitme Ali, koca gözlü kız senin yokluğunda boşluklarda savrulur ama hiçbiri uzay olmaz. Gitme, senin ona onun da sana ihtiyacınız var.

Nazlı’nın Selin için “Neredeymiş?” sorusuna, “Uzayda” cevabı veren Ali Mertoğlu’ların gülüşlerini kavanozlarda saklıyoruz değil mi?
Son Feci Bisiklet, Uzaydan Geldiğine Göre Yorgun Olmalısın çalmalı gelecek bölüm; Selin’e benden gelsin, biraz da Ali Mertoğlu’ndan.

‘Gerizekalı’yı sevgi sözcüğü olarak kullanan bir Ali, Mecnun’dan sonra. Olur, onu da severiz, onu da ekleriz kalbimizde onun için açılmış sözlüğe.

Börek için didişen bir AlSel, tüm gürültüyü dışarda bırakarak rahat rahat bakışan bir AlSel, birbirlerine mucize gibi gülümseyen bir AlSel.
Börek değil ki benim derdim adımıyla, Selin’in dudaklarına uzanan Ali.
Aah, bunlar ne güzel kareler böyle, biraz daha lütfen biraz daha, şeklinde bağımlılık yapmadı değil.