Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Zülfikar da Dafne’nin yanından topladığı Sefer’i (buraya kızgınlıktan kıpkırmızı kesilmiş emojiden), aldı Meltem’e götürdü. Şimdi bi dakka başkan, kız haklı. Trip ata sporumuz yani, yapçak bişi yok. Sen dersen, bişi mi olmuş, noolmuş, hatırlamıyom diye kız da der, bana gülüm deme diye. Zülfikar’ın dedemden gülüme terfi etmesi her ne kadar havaii fişekler patlatsa da içimde, Meltem’in yanındayım. Yürü be kızzım! Hıhhh, Poyraz Beyler de geldi. Aa Sefer de burada! Zülfikar, Meltem, Ayşegül?!? Tam tımarhane oldu orası. Adil’in adamını öldüremeyen gülle bülbül getirdiler koydular onu oraya ama adamın ölmesi lazım bir şekilde. Ayşegül’ü gördü. Gider Adil’e söylerse böyle böyle diye, Adil Ayşegül’ü kaç dakika yaşatır, bilinmez. Zekasına kurban olduum Poyraz, yapıverdi bir plan. Yaptı da, yemin ediyorum bir ara beyni infilak edecek sandım. Şişti ayol adam. Onu kurtar, bunu kurtar, kendini kurtar. Zülfikar’ın telefonunu indiregandi yaptı aldı Meltem. Adamla mesajlaşmış gibi yaptı. Orayı az sonra bağlayacağım. Umarım Zülfikar’ın başına bir işler gelmez bu yüzden. Kafaya koydum ben, her türlü merciiye gidip dünya mirası yaptırcam Zülfikar’ı. Dokunulmasın mümkünse. O kadar olayın içinde abilik damarı hoplayıp zıplayan Poyraz’a da koca bir alkış ama.
Neyse efendim. Sabahlar oldu. Tabii ülke çalkalandı savcının ölümüyle. Poyraz’ın plan tuttu. Adil dolaylı yoldan da olsa öldürdü, Ayşegül’ü gören adamı. Bir beladan daha en az hasarla kurtulunmuş oldu.
