Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Songül, yatacak yerin yok Songül. Begüm bir, sen iki. Sadrettin ne haklıymış; “Benim karım şeytanın dünyadaki şubesi,” derken. Tintintinimini Ümran Hanım’a yaptığın yetmedi, gittin bir de eserini izleyip, kendini alkışladın ha Songül! Fikrimin dikeni en bol Gül’ü, ceviz sandıklara kitledim, yaktım ah yaktım seni.
Ay Sadrettin, seviyorum seni oluuum, vallahi bak. O aralarda gösterdiğin, aslında hep orada olan, koca yüreğini çok seviyorum. İpek’i de severim senin için. Hadi hadi, bir an önce kavuşun. Songül’ü de çok kolay harcadım ama bir yanıyla da hak etti cağğnımm. Kendi kendine ikinci kepçeyi aldı zakkumdan, ben n’apayım. Gidene dur demek yakışmaz bize.
Ayna ayna söyle ona, var mı ruh hastası Begüm’den başka! Herkes manyak, hemfikiriz de, ruh hastası başka bir boyut. Zaten bu Begüm ruh hastası da değil bence, başka bir şey, ismi yok ama çok büyük, çok korkunç. Ciddi ciddi tırstım, battaniyenin altına kaçtım filan o şey sahnesinde, hastanede Poyraz geldikten sonra ‘İmdat!’ diye bağırdığı sahnede. Tövbeler tövbesi, nerede bunun poketopu, bulalım bir an önce gönderelim ya! En azından korkunçluğunu gönderelim yani, o da bir kör kurşuna giderse vicdanımın sesini nasıl sustururum bilemiyorum zira. Neredesin, eyy güzel kırmızı-beyaz poketop? Elma dersem çık, armut dersem çıkma. Elma.
Ekşını bol, gözyaşı ehh, çemkirmesi dünyalar kadar olan bir bölüm izledik. Kritik noktada kaldık, haftaya ne bekliyor bizi gerçekten merak ediyorum.
Günlerden çiçekliğin olduğu bir zamanda buluşmak ümidiyle. Güzel günler.
