Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
‘’Gözyaşı, ağlamak çaresizliğin metaforudur,’’ biliyor muydun Ayşegül? Biliyor muydunuz ey insanoğlu/kızı? Biliyor muydun çiçek, böcek? Ya sen tamplumpağa sende biliyor muydun bunu? Bilenler bilmeyenlere bir özet geçsin lütfen. Ya da uğraşmayın hiç anlatmayla, dinleyin dinlettirin: Fikret Kızılok-Ama Babacığım.
Bir gün gelir dünya sana uymazsa,
değiştirmek eğer elden gelmezse,
şarkılarım sana miras kalmışsa,
yaşlı gözlerle bana gelip sakın üzülme yavrum,
böyle büyür insanlar, ağlamak çare değil,
zaman değirmenini durdurmak kolay değil.
Ama babacığımmm!
Hıı ne dedinn? Düğün şarkısının Beşiktaş marşı olması mı? Hobareeeyy alırız bi dal. Takım tutmuyorum. Çocukken onu değil bunu seveceksin, hayır o değil bu, diye dedesiyle babasının arasında kalıp bu konuda tramvalara sahip biri olarak ama Beşiktaş’ın yeri her şeyden ayrı, her yerden ayrı; çocukluğumdan beri. Zaten son bir kaç yıldır toplumumuzun yegane lafı: Nokta noktayı tutuyorum veya takım tutmuyorum ama yükselenim Beşiktaş! Bu güzel göndermeler için benden size yine sepet sepet kır papatyaları Poyraz Karayel ekibi.
Güzel günler.
