Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Zülfikar bölüm ortasında neler içti gördük ama bölüm başında ne içtiyse bana ondan getirin. Ben bunca deliliğin, kötülüğün olduğu bu dünyaya Zülfikar’ın gözünden bakmak istiyorum artık. Kendini mental olarak sağdıçlığa ıhımm pardon şahitliğe hazırlamak nedir ya? Şahit olamayacağını öğrendiğinde dudak büküp, yumoş yumoş şekillenen surat nedir? Sema’ya yaptığı bacanak esprisine şöyle dokunduruyorum çünkü girersem içerilere, cazırdıyor benim devreler. Bence Zülfikar dizilerde son yıllarda görüp görebileceğimiz en samimi karakter arkadaş. Aha yabıştırdım buraya. Celil Nalçakan hiçbir şey yapmasa, öyle dursa zaten yeter. Üstüne bir de Zülüf’ün yazılışı. Celil Nalçakan Zülfikar olmuş, Zülfikar Celil Nalçakan öyle bir samimiyet, öyle bir sımsıcaklık.
Ben geleneği hiç bozmadan önce aydınlıkları, çiçeklileri yazacağım sonra geçeriz karanlığa. Bakalım neler varmış elimizde? Hımm, öncelikle bir adet kravatlanmış kuzumuz var Taşkafa’da. Bir adet mutluluğun resmini mor kuzuyla tasvir eden Zülfikar’ımız, depresyon sıtayla kaşık kaşık kakaolu fındık kreması(!) yiyen bir Sado Baba’mız. OlgakalpSefer dövmesi bulunan bir Sefer’imiz. Hangover diyosun ya şimdi sen bu adamlar kralını yazdılar bize onun. Öyle ki bir 15-20 bölümlük yan dizi çıkar yani o geceden. Bütün bunların arasından en az hasarla kurtulan sanıyorum Sefer oldu. Bir ıslak mendil çekti aldı Sema’nın ‘’Aşkıma kadar düştük yani!’’ den başlayan şerrinden. Sadrettin’in işine geldi o ruj izleri. Songül’e koca bir kapak yaptı, öyleyse böyle diye. Taşkafa yavrum kıyamam yandı bizim tintintinimini Ümran Hanım’a da, kadın evli. Koskoca bir Taşkafa’yı yıkmak öyle kolay değil bugünlerde şak diye gidiverdi valla adam.
