*Siiiiiiz napıyorsunuz ya? Söyleseydin çelik yelek giyerdik Ömer İplikçi, zira ateş ediyorsun yine.

‘’Defne, hayat aldığımız nefeslerle değil, nefesimizi kesen anılarla ölçülür. Diken üstüne yaşayacaksın tabii. Her an uçurumun kenarında. Kontrol edemeyeceğin kadar hızlı giden bir aracın içinde. Korkarak, heyecanlanarak, titreyerek… Yaşadığını hissederek. Soluksuz kalmak yani, iyidir.’’

O konuşmasını yaparken, ‘’titreyerek’’ derken eğildi ya Defne’nin kulağına, en son öpecekmiş gibi olup gitti ya hani. Defne ‘’aaaaah!’’ diye iç geçirdi ya o gidince. Siz tam bir ikiz dingillersiniz. YAHU SEVİŞSENİZE!

Ben sizi anlamıyorum ki zaten, bu nasıl ilişki. Bir yandan kırılgan bir cam, bir yandan zarar görmeyen lastik gibi bir pet. Campet. Siz campet misiniz derdiniz ne sizin çocuklar? Vay anasını ya. ‘’Siz de mi partiden sıkıldınız?’’ girişiyle başladı, nerelere geldi.

*Ah be Ömüş, sen tam darbeyi vurdum diyorsun Defne durumu eşitliyor. Ne oldu yine şoktan şoka girdin? İz de maaşallah neredeyse besties bilekliği alacakmış, son anda Koray’ın deyimiyle tahtaya dönmüş. Vallahi çok ince hediye. Bir incelik de Ömer İplikçi’den beklerdik. Kim bilir ne alırdı da beylerimizi perişan ederdi. Sana çıkmadı diye almamak olur mu öyle? En kötü yüzüğü versene evde çekmeceyi bekliyor öyle ^.^ Yalnız bu arada, çok ölümcül bir hediye kombinasyonu olmuş. Ömer İz’e, İz Defne’ye, Defne Ömer’e. Mahşerin üç atlısı mısınız Barcelona Barcelona mısınız? Vaaay dedeyin kemiyine.

*Ömer Defne ile aynı masada oturup çalışmaya tenezzül etmiyor. Çünkü o kooooskoca Ömer İplikçi, Defne ise onun yetiştirdiği cüncor bir tasarımcı. Ama Defne yer mi? Yemez. Eğer sen benimle ayrı ayrı yerlerde aynı işi çalışıyorsan, libido kavanozuna da maruz kalacaksın. Açınca içinden bir de anılar çıkıyor. Defne’yi mutfakta kıstırışların, ona da yedirişin, ayıplı şeyler vesaire vesaire. Güzel hamle mi? Eeeeefsane hamle. Defne’nin adımları gittikçe akıl dolu oluyor. Peki odaya getirebildi mi? Hayır. Ömer orada ayaklarından alev aldı da gitmedi yanına. Helal olsun, benim bile kalkıp gidesim gelmişti. Şükrü de bakıyor kıyamam, zaten üstüne gelindiği için üzülmüş. Geçen çikolata şelaleleri akarken ellerini altına tutup yakaladığı kadarını eşine götürmüştü. Şimdi de ver yesin be Ömer, zaten sana yaramıyor.

*Yaaaaa kurban olduğum şirkette güzel güzel kıyafetlerle, topuklularla salınıyorsun. Adama fıstık ezmesi gönderiyorsun da evdeki halin nedir gadasını aldığım? Dantelli mandalinalı ortamda ‘’o bana yapınca saçlarımın dibi uyuşuyor, ben yapınca tık yok’’ diyorsun. Nasıl olsun kalk git üstüne ahlaka mugayirsiz bir şeyler giy gel. Nihan da ‘’titanyum?’’ diyor ordan beni yarıyor. Titanyum da senin arkadaşın onu iki dakikada papatya çayına döndürür, adamın hücrelerinin yarısı ‘’abi kalk gidelim’’ diyor, diğer yarısı ‘’halt yeme otur’’ diyor. Yokluğunla terbiye et, et ki Defne sen ona gel diye bin katı uğraşsın.

Sonra bir de evine Sude geldi. Ev halini bir de Sude gördü. Ben görünce yakalayıp ısırasım geliyor da ele söze ‘’Defne pofudukmuş’’ desinler istemiyorum tontonum. Bu kızın da ev adresi zaten şirketin panosuna mı asılı ben anlamıyorum ki. Herkes tak diye bulup geliyor. Sude’yi iyi azarladı Defne de sonra gidip Yasemin’e önermen? Ar yu siriyıs? Bu kızın uyurken üstüne kireç atıp kaçacaksın, deli misin?