Sibel gerçek bir prenses; başkalarının ona ihtiyacı olabileceğini düşünmediği gibi; kendine düşen görevleri de yapmama konusunda çok geçerli bahaneler üretebiliyor. Evi yerleştirme sırasında Derya’nın ayarını da tam anlamıyla hak etti dolayısıyla. Yine de tınmaması mavi kanın tezahürü herhalde. Kübra’nın pastanede çalışmasına ikna edebilmesi ise gerçek bir pazarlama hünerisiydi; Kübra yanlış meslek mi seçtin acaba? Sibel hırslı; kafasına koyduğunu yapar gerçekten, yeter ki ikna olsun, gözünde canlandırabilsin. Neriman ise rüyadan istemeyerek de olsa uyandı ve çalışmaya başladı; iyi de yaptı.  Ne de olsa insan mutlu olmadan yaşayabilir de yemek yemeden yaşayamaz. Zamanla emeğinin gerçek kaynağını kızına da itiraf etmesini umuyorum.

En güzel yüzleşme ise Derya ve Yiğit’inkiydi. Yiğit çok kolaylıkla yargılayabilirdi Derya’yı aşık olduğu adam yüzünden, uzaklaştırabilirdi kendisinden. Ama o Derya; yapamazsın. O ne söylerse doğrudur. Benden sana zarar gelmez derse, gelmez. Gelmemesi için canını ortaya koyacağından da emin olabilirsin. Yiğit’e sıkı sıkı sarılabilecek ve ona iyi gelebilecek tek insan Derya’ydı; ne iyi yaptı!