Bu bölüm bütün cephelerdeki konular ön plandaydı ama bir tık önde tabii ki Savaş ve Nazlı vardı. Savaş antidepresan yerine cesaret hapı içti bence. Nazlı da orta pişmiş biftek yerine yürek yedi. Tabii Savaş’a cesaret hapını, Nazlı’ya yüreği Rana’nın kendi eliyle verdiğini düşündüğümü şuraya bırakıyorum. Savaş ve Nazlı açıkladılar açıklamasına aşklarını amma. Aç parantez, Rana’nın verdiği tepkileri bir nebze anlayabiliyorum, sonuçta Güneş’i ve kızlarını haneye giren düşman olarak görüyor. Olaylar karşısında Güneş’e tepkisi bölümden bölüme değişse de, en başından beri istemedi onları. Rana’nın üstüne çok gitmek istemiyorum ama gerçekten Rana n’aptın sen kalbine. Sen ne yaşadın da kömürleşti o kalp. Bu kadar kalpsiz olunur mu? Haluk’un aşırı tepkisini daha fragmanlar çıktığında düşünmüştüm. Haluk’un Savaş’a hala nedenini anlamadığım bir biçimde sevgisizliği ve vicdansızlığı var. Ne demişti: ‘’Tedavi olmuş olabilirim ama sinirlerimi aldırmadım.’’ Sen sinirlerini aldırsan da Savaş’a olan sinirin geçmeyecek Haluk’çuğum nedendir bilinmez. Savaş’ın yanında Nazlı değil başka birisi de olsa Haluk tepki verecekti. Derdi ne Güneş’in üzülmesi, ne Nazlı’yı korumak istemesi, ne de başka bir şey. Derdi Savaş. Ama Güneş’in tepkisi?!? Ben anlamadım. Tamam demedi ama anlayışla karşıladı. Sonra el ele çıktıklarında kızdı. Nazlı özür dileyince affetti. Sonra kaçtıklarında kızmaktan öte kırıldı. Anlayışla karşılaması aşkı bildiğindendi. Sonuçta o değil mi Zafer’e aşık olan? Kızmasının sebebi, anneliğinin çiğnenip başa buyruk davranılmasındandı. Affetmesi tamamen annelik içgüdülerindi. Kırgınlığı bütün bu sebeplerin birleşip üstüne çullanmasındandı. Kapa parantez. Buraya kadar tamam. Ama anne dediğinde insan bir denge bekliyor. Anneler babalar hep mükemmel değil mi çocuklarının gözünde? Her şeyi en iyi, en güzel yapan? Sendeki bu dengesizlik nereye kadar Güneş’çiğim? İnci’de yaşadığım anlam verememe durumunu bu hafta çifte katlayıp Güneş’te de yaşadım. Hadi hayırlısı.