58. bölüm müthiş bir finalle sonlanmış; 59. bölümün iki fragmanı da yıkılıyordu. Kendi kendime dedim ki “59. bölümü Kiralık Aşk tarihimin efsane bölümlerinden biri olarak kaydedeceğim. Bombeler bombesi bir bölüm geliyor.” Yanılmışım…   

Şimdiye kadar yazdığım bütün yazıları içimden nasıl geliyorsa, kalbimin sesini dinleyerek ve hayata nasıl bakıyorsam onu yansıtmaya çalışarak yazdım. Hep söylediğim gibi ben çok iyi bir dizi izleyicisi değilim, ama çok iyi bir Kiralık Aşk izleyicisiyim. Beni sürekli takip edenler ve okuyanlar da Kiralık Aşk’ın benim için ne kadar özel olduğunu bilir. Yazarken her açıdan bakmaya dikkat ettiğimi de…

Yazdıklarımı ekipten okuyan var mıdır yok mudur, bilmiyorum. Okuyan varsa dikkate alıyorlar mıdır, onu da bilmiyorum. Açıkçası dikkate alınmak için de yazmıyorum. Kendim için ve beni okuyan insanlar için yazıyorum. Şimdiye kadar gözüme çarpan tutarsızlıkları da elimden geldiğince dile getirmeye çalıştım. Bundan sonra da aynı şekilde devam edeceğim.

Karakterler üzerinden yazmaya çalışacağım bu yazıyı, bir nevi duygu paylaşımı olarak görmenizi rica ediyorum. Karakterler üzerinden derken de gerçekten dizideki karakterlerden bahsediyorum. Oyuncuların hepsi bu konunun dışındadır. Yani onlara hiçbir lafım yok ve olamaz da!

Benim Kiralık Aşk’ı izlemeyi bırakmam için aklınıza gelebilecek en absürt şeyin olması gerekir. Yani dizimden vazgeçmem gibi bir şey söz konusu değil… Vazgeçmediğim ve vazgeçmeyeceğim için yazıyorum…

Ezcümle ne yazıyorsam çok sevdiğimden…

“İso…”

Bir insan dostuna ne zaman kötülük eder bilir misin İso? Onun hissettiklerini dikkate almadan kendi hissettiklerin üzerinden baskı kurmaya çalıştığında… Anlıyorum dostun çok üzüldü… Hayali fener gibi dolaştı günlerce… Sen onu kucağında taşıdın… Her kötü anında yanındaydın… Hepsine eyvallah da bütün bunlar gerçek bir dosttan beklenen şeyler değil midir zaten? Yani yine olsa yine yapmayacak mısın? Defne senin gibi düşünmüyor diye onu yalnız mı bırakacaksın? Yasemin’in ona tüm yaptıklarına rağmen başlarda itiraz etmesine rağmen sırf sen seviyorsun diye kabul eden Defne’ye mi yapıyorsun bu tavırları?

Ömer’in çok haklı olduğu bir konu vardı. Bu mesele onların ikisinin arasında! Sen gerçek bir dost olarak yapman gerekeni yaparsın. Endişelerini dile getirirsin, onaylamadığını söyleyebilirsin, hatta Ömer’le konuşmayabilirsin, ama müdahale edemezsin! Hep söylüyorum hayat tercihlerden ibarettir. Tercihini yapanlar, sonuçlarına da katlanırlar! Bize düşen arkalarında ya da yanlarında olmaktır sadece. Dost bir şeyi dikte etmez! Fikrini söyler, uyarır o kadar!  

Her ne kadar anlamaya çalışsam da Ömer’e olan tepkinin büyüklüğünü çözemiyorum bir türlü. Üstelik Ömer’i bu kadar iyi tanıyorken… Defne için neleri göze alabileceğini biliyorken… Her ikisinin de birbirini ne kadar çok sevdiğinin en yakın tanıklarından biri olan sen mi yapıyorsun bütün bunları? Neden? Ne oldu İso sana böyle? Niye bizim tanıdığımız İso gibi değilsin? Bu değişiklik niye? Adam ikinci kez ayağına geldi. “Yanlış bir yerden başladık” dedi ki bu Ömerce özür dilemenin bir yolu… Senden özür dileyecek bir şey de yapmamışken üstelik! Sen hala bir trip bir trip. Sanki Ömer Defne’yi değil de seni terk etmiş gibi…

Neyse ki Sadri Usta’nın da dediği gibi “iki doğru insandan bir yanlış çıkmaz”. Hem senin hem de Ömer’in ne kadar düzgün adamlar olduğunu biliyorum. İnsanın her zaman kalbine söz geçiremeyeceğini anladığını da… Ayşegül’e olan ve karşı koyamadığın duyguların sayesinde Defne’yi ve Ömer’i anlayacaksın biliyorum. “Herkese göre yanlış da olsa yine de seversin değil mi?” demen de bunu gösteriyor. Zaten fragmandan izlediğimiz kadarıyla 60.bölümde de bunu detaylı olarak göreceğiz.

Minik bir not… Senin gibi bir karakterin evli bir kadına âşık olmasına şaşırmadığımı söylersem yalan olur. Aslına bakarsan dizimizde böyle bir hikâyeye şaşırmadığımı söylersem daha büyük yalan olur. Mutlaka bir amaca hizmet ediyor, ama başka türlüsü olmaz mıydı acaba diye düşünmeden de edemiyorum.