Koca yürekli Sadri Usta'mın yetiştirdiği koca yürekli Ömer İplikçi.. Evet, resmen Ömer İplikçi başka bir dizide oynuyor şu an ve pek bir mesudum. Resmen Ömer İplikçi önlüğe çok yakıştı, dükkana çok yakıştı. Ay mahalleye çok yakıştı asıl. "Esnaf lokantası seni açar mı?" ahahahahah. Düşünceli Nihan'ım benim. Nihan'ın Defne ve Ömer'e bakışları yetmiş milyonu temsil ediyor, izlerken eriyoruz.

Nasıl da güzel yemekler hazırlamış da gelmiş de sevgilisine. Defne ve Ömer şu an astral seyahate çıktılar, çok mutlular, maaşallah! Çok şükür bin şükür deme vakti şimdi. DefÖm'ü şöyle seviyorum, böyle seviyorum, artık daha da sevmiyorsam, resimli kanıtı da burada mevcut efendim..

Yemişim diyor, Maserati'sini diyor, seni Şükrü bıraksın Defne demelerini diyor, beni beni Defne'ni diyor, ne güzel de elinden tutuyorsun da bırakıyorsun evime diyor. Yeğğrimm kiii!!!

Ben, Defne olsam, Ömer bana motivasyon gezisinde, "Şu sizi kaldırsak, Ömer'le Defne olsak," dediğinde, gülümser, "Bu arada benim doğum günüm de 17 Mayıs," derim. 17 Mayıs benim doğum günüm bu arada, Defne'nin bilmem kaç mayıs bilemiyoruz. Defne, bugüne kadar söylemeyişinin acısıyla kavrulsa da, Allah'tan kurumsal bir şirket de, insan kaynakları var. İso üzerime vazife değil de Defo'ciğin doğum günü bugün derken, bir kaç haftadır sarhoş gezdiği için olanı biteni hatırlamıyor. Zira, tapu meselesini Defne'ye anlatması da üzerine vazife olmamakla beraber, bir kaç gün önce, Ömer'in evine izinsiz girip mektup aramışlardı, hatırlatayım. Şimdi geçelim bu ne vazife ne değil mevzularını.

Kavgada bile söylenmeyecek bazı sözler vardır, Neriman'ın Koray'a söylediği gibi. Dostluğun inşa edilmesi zordur ama korumak daha da zordur o dostluğu. Ve bazı dostlukların yıkılması da zordur aslında, sanılanın aksine. İnsanlar eskir, dostluklar eskimesin. Evet, tüm mesele bu. Alt yapı sağlam olmasa bile, yetenek denilen bir şey vardır mesela. Koriş kendini o kadar övüyor ki, bir gün oturup benim de onu öveceğim aklıma gelmezdi. Neriman İplikçi, fotoğraflarını çektirtip boydan boya astırtmasını biliyordu ama taa ne zamanlar.. İnsanların bazı zayıflıkları vardır, bunların üzerine gitmemek gerekir mesela. Eğer bir insanın, en hassas noktasına dokunursanız, onu en derin yerinden yaralarsınız. Yasemin'in İso'yu yaraladığı gibi mesela. İnsanları küçümsemenin ne kadar kötü olduğuna değinmemize gerek yok sanırım. Koray'ın paramparça olduğu o an, benim yüreğim burkuldu. Defne ve Ömer ne ayrılıklar yaşadı da, böyle hissetmemiştim. Dağ evi bir, Koray'ın o hali iki sanırım benim için. Herkesin bir yeri vardır kalbimizde, puzzle gibidir insan hayatı. Birini bir yerden alıp, aynı yere bir başkasını koyamazsınız. Birinin bıraktığı boşluğu, başkasıyla kapatamazsınız. Ya fazla gelir o yere, ya da eksik kalır, dolmaz. Orası hep boş kalmaya mahkumdur yani.

Koray ve Neriman da, birbirlerinin yerine koymaya çalıştıkları insanlarla pek bir bocaladılar. Zaten herkes bilemez huyunuzu, suyunuzu. Herkes anlayamaz sizin dilinizden, ailenizden biri olan bir kaç insan yalnızca, herkesle gülebilirsiniz ama herkesle mutlu olamazsınız. Neriman bu dostluğun kıymetini bilemedi benim gözümde, gaflete düştü, kendisine yakışsa bile dostluklarına yakışmayan bir hata yaptı. Zaten acaba Neriman gibi bir kadın, Koray gibi bir dostu haketmek için ne yaptı? Sahi nasıl yaptı? Karakterlerin ani değişimini kaldıramıyorum daha önce de söylemiştim. “X bunu asla Y’ye yapmaz” diyemeyeceksem, nasıl izleyeceğim ben bu diziyi? Güzel kalpli Koriş'im, çok kolay affetti Nöro'sunu. Dünyanın en uzun flashback sahnelerine maruz kalsakta, benim de gözlerim doldu. Dostluk konusunda zaafları olan ve dostluğa aşktan daha çok değer veren bir insanımdır. Kalpler her zaman bir olsun, Koriş'im de her zaman gülsün. Oyunculuğuna sağlık Onur Büyüktopçu! Koriş'in acısını içimize içimize geçirdiğin için^.^