İzninizle size film dünyasının bazı gerçeklerinden bahsedeyim. Son 10 yılda sinema epey değişti, açıkçası gerçekten büyük bir mücadele veren, acı çeken ve geçinemeyen o kadar çok iyi oyuncu var ki artık. Ben her zaman sanat için küçük bütçeli filmler yapmaktan çok hoşlandım. Ama televizyonu da çok seviyorum çünkü bedava; bir takım reklamları izlemek zorundasınız ama sonuç olarak bedava ve büyük kitlelerin eğlence aracı. Bizim ailede benim dedelerimden önceki kuşak vodvil sanatçısıymış. Vodvil de esasen televizyon gibi bir şey, beş sente gösteri izleniyor. Yani ben seviyorum bu fikri. Ayrıca televizyonla ilgili, karşı çıkmak istediğim elitist bir yaklaşım da söz konusu. Egoları yüzünden, bakalım bu dizi iyi mi, onların ünlülük derecesine uygun mu filan derken bir süre sonra kimsenin iş vermediği çok oyuncu tanıyorum. Küçük filmler de çalışmıyor onlarla. Kimse çalışmıyor. İşin gerçeği günümüzde sinema sektörü çok az kişiye geçinebilecek parayı veriyor. Dolayısıyla bu fırsata müteşekkirim. Ayrıca dünyaya ulaşmayı, Dubai’de birinin apartman dairesinde, Meksika’da birinin kulübesinde, bütün dünyada izlenme fikrini seviyorum. Yardım kuruluşlarında çok çalıştım ve dünyada inanılmayacak kadar çok sayıda insanın televizyon izlediğini bizzat gördüm. Bu anlık dert savma ayininin bir parçası olmayı seviyorum.

Bu soruya verilecek bir çok cevap var aslında ama bence bu tür suçlar, ki bu çok ciddi bir suç, yeni teknolojiler sayesinde ortaya çıktı. İzleyici her hafta ilgileneceği bir şey bulacak dizide. Bana her senaryo geldiğinde şaşırıp kalıyorum, “Bunu yapabiliyorlar mı? Aman Allahım, bunu da mı yapabiliyorlar?” ağzımdan düşmüyor. Ünlülerin hacklenmesine gelince, bence ünlülerle bir aşk/nefret ilişkisi var insanların. Afganistan’da, Irak’ta savaşan askerlere karılarının gönderdiği fotoğraflar hacklense dünyanın tepkisi başka türlü olurdu. Bir oyuncu olarak bazen partnerinizden aylarca ayrı kalıyorsunuz, birbirinize bağlılığınızı sürdürmek için, özlem gidermek için çok özel fotoğraflar paylaşabilirsiniz, bunda hiç sapkın bir şey yok. Sapkın olan şey, üçüncü şahısların sizin özel cinselliğinize karışma hakkını kendilerinde görmeleri. Sapkın olan, toplumsal olarak bunda yanlış bir şey görmemek ve mağduru suçlamak. Çocuklarımıza neyi öğrettiğimiz konusunda çok dikkatli olmalıyız, bu kabul edilebilir bir şey değil. Ben oğluma bir kadın “Hayır” dediğinde asla ve kat’a zor kullanmamayı öğretiyorum. Ben çocuklarıma herkesin cinselliğinin özel bir şey olduğunu öğretiyorum. Kimsenin böyle bir şeye hakkı yok, size gönderilmeyen bir şeyi alıp yayamazsınız. Esasen insanların bizzat kendilerine gönderilmeyen özel hayat resimlerini yaymaları toplumsal taciz bana göre.

Öncelikle bir oyuncu olarak çalışabildiğim için minnettarım. Çalışamayan o kadar çok iyi oyuncu var ki. Bunca izleyicimin, destekçimin olması çok güzel, televizyona ve sinemaya müteşekkirim. Televizyonda kadınlar için çok daha fazla olanak var ve kadınları destekleyen bir endüstrinin parçası olmaktan mutluyum.

Siber saldırıdan korunmaya gelince, şifrelerle korunur insan. Kimse kimseye üç ay boyunca 3000 mil uzakta yaşadığı sevgilisine çıplak resmini göndermemesini söyleyemez. Bence esas değişmesi gereken, yasalar. İnsanlar başlarının derde gireceğini bilse bu kadar rahat davranamaz. Bunu tıklarsam altı ay hapis geliyor diye bilirse, tıklamaz onu. Rahat rahat elalemin cinsel hayatını paylaşamaz. Bu nedenle gücün bu kadar çok kişinin elinde olması çok tehlikeli. Ansızın bir güçleri oluyor. Birinin bütün cinsel hayatı senin elinde, o anda ne yaptığı da o insanla ilgili çok şey söylüyor işte.