Filmin temiz ve kirliye yaklaşımı da izleyicileri kendi yalanlarıyla yüzleşmeye çağırıyor. İki kız kardeş arasındaki karşıtlık birinin temizlik delisi olması diğerinin ise bitkilerle toprakla oynaması olarak açıkça veriliyor. Bununla birlikte, Cynthia çamurla, toprakla uğraşıp saksıya bitki dikerken aslında bir canlıya hayat verir. Ann’in temizlik anlayışı ise hijyeni sağlama çabasından daha çok obsesif-kompulsif nevroz olarak yansır. Cyhthia’nın kirlenmekten çekinmemesi, konuşmaya müsait olması, yapıcı ve neredeyse doğurgan bir hal olarak yansıtılırken, Ann’in konuşmaktan kaçınması, tertemiz şartlı şurtlu yaşantısı, steril ilişkileri, hayatını ve kalbini de bir toz beziyle silip götürmüş gibi.

Soderbergh’in de çeşitli röportajlarda ve filmle ilgili yayınladığı senaryo, günlük karışımı kitabında da belirttiği gibi filmin sonu belirsiz olarak kalıyor. Yolculuğun sürdüğünü en azından Graham ve Ann’in duvarlarını yıkma yolunda olduğunu görüyoruz.

Toparlayacak olursam, bu film iletişim, yakınlık ve bunların arasındaki bağ hakkında. Filmin en dikkat çekici yanlarından biri karakterlerin arasındaki iletişimsizliğe işaret eden konuşmalar; Ann terapistiyle konuşuyor, Cynthia ve Ann telefonda konuşuyorlar, Graham seks hakkında konuşan kadınları videoya kaydediyor ama bunca konuşmaya rağmen hiçbir iletişim kurulmuyor.