Okuduğunuz üzere filmin çok hareketli bir hikayesi yok. Bununla birlikte karakterler ve hikayeyi anlatım tarzı son derece derinlikli. Karakterlerin arasındaki iletişim daha doğrusu olmayan iletişim ustaca anlatılıyor.

Açılış sekansına bakalım; film Graham otobanda Baton Rouge’a doğru ilerlerken açılır, böylece bir yolculuğun hikayesini izleyeceğimize işaret eder. Ardından Graham’i benzin istasyonunun tuvaletinde traş olurken, kıyafetlerini değiştirirken görürüz, böylece ana karakterin yersiz yurtsuz olduğunu, bir otelde dinlenmek yerine yolda olmayı tercih ettiğini görürüz. Filmin ilk diyaloğu ise Ann’in sesinin dış ses olarak verilmesiyle duyulur “Çöp!”. Ann, terapisti Dr. Flick’e (Ron Vawter) çöpün birikmesiyle ilgili endişelerini anlatmaktadır. Graham’in görüntüleriyle Ann’in sesinin birlikte işlemesi bize filmin bireylerin iletişim sorunlarını yorumlayacağı ile ilgili ilk ipucunu verir. Film boyunca karakterlerin kopuk ve rastlantısal iletişimi süresince de görüntüler ve ses üst üste bindiriliyor zaten.

Ann, izlediğimiz terapi seansında, kocasıyla arasının iyi olduğunu ancak ona dokunmak istemediğini söyler. Acaba Ann’in bahsettiği “çöp” seks ya da temas olabilir mi? Dr. Flick mastürbasyondan bahsettiğinde Ann gülerek konuyu geçiştirir, “Bir kere denedim, bana çok aptalca geldi,” der. Ann’in konuşmaları seks konusundaki rahatsızlığını ima etmesinin yanı sıra herhangi bir insani yakınlaşmadan da ne kadar uzak olduğunu gösterir.