Poyraz, Kaktüs (Sabır otu diye de bilinen Agave):

Şimdi, n’aptın gül gibi Poyraz’a kaktüs mü buldun bula bula diyebilirsiniz. Ama öyle değil. Bu kaktüs, başka kaktüs.  Sabır otu veya sadece sabır olarak da bilinir. Ancak yaygın kullanımı Agave’dır. Bitkimizin özelliği, efendim tekilanın hammaddesi olması, bugün piyasadaki birçok antibiyotiğin içinde kullanılması, çoook eskilerden Apaçi kızılderililerinin müzik aleti yapımında kullanmış olması. Sanıyorum az çok eşleşmiştir kafanızda neden bunu seçtiğim. Oğuz Atay’dan alıntılar yapan Poyraz, “Biz çift değiliz ki Ayşegül, biz tekiz,” diyen Poyraz, “Beni sevme tamam, ama başkasını da sevme,” diyen Poyraz, kaç tekilayı açtırttı bize şişe şişe? Ayşegül’e antibiyotik olmadı mı? Bulaşmış virüsleri kendi virüsüyle temizlemedi mi? Apaçi kemanı olmasa da bilimum müzik aletiyle yola çıkıp, kaç kadeh kırmadı sonra sarhoş gönlümüzde, “Yaz bana, ne yazarsan yaz doktor,” derken hangi ağlamaklar yetti gözlerimize? Yaaaa ben dedim size bu kaktüs, başka kaktüs diye. Küçük bir dip not: Bitki aslında etli sukkulent sınıflandırmasındadır, ancak sukkulentlerin kaktüslerden ayrı bir numaralandırması olmadığından ben kaktüs olarak yazdım. Bilenlerin oklarına hedef olmak istemem bu da burada dursun o yüzden.

Ayşegül, Gül:

Bitkiler diyarının en kıymetlisini, gülü,  dünyanın en güzel Ayşegül’üne vermeyelim de n’apalım? Gülün zibilyonlarca çeşidi varsa, bizim Ayşegül’ümüzün de zibilyonlarca deliliği var içinde. Bakınız: Arabayı ağaca geçiren Ayşegül, sorgudaki Ayşegül, Poyraz’ı dolaba kapatan Ayşegül ve dahası…  Güllerin dikeni varsa, Ayşegül’ün sözleri var. “Seninki cinayete teşebbüs!” diyen, “O da terk edip gider diye bir kedi bile alamadım!” diyen…  Bir küçük değişiklik yapacağım tam burada, diyeceğim ki, gülle bülbül; Bülbül havada uçuşurken bir gül tarlasına gelir ve milyonlarca gülün içinde onu görür, kırmızı gülü. Gözlerini ayıramaz ondan, ne başka tarafa bakabilir ne de uçup gidebilir. O andan sonra dikenleriyle acıtsa da, sevmekten alıkoyamaz kendini. Hikayeyi bilenler bilir, iyi bitmez, o yüzden oralara yanaşmıyorum pek. Ama hikayenin başı Poyraz’la Ayşegül’ü hatırlatır bana. Sonları benzemesin hafazanallah.