Çünkü trans bireylerin, sivil haklar mücadelesinin aşılmamış son kalesi olduğunun sıkça söylendiği zamanlarda yaşıyoruz. Ama bu sorunların biittiği manasına da gelmiyor. Transgender Europe'un rakamlarına göre, son yedi senede tüm dünyada 1731 trans birey öldürüldü. Trans cinayetlerinde dünya sıralamasında dokuzuncu olan Türkiye'de 37 trans cinayeti işlendi. Trans bireylere karşı ayrımcılık, nefret suçları ve şiddetin bir türlü azalmadığı; transların intihar, işsizlik, evsizlik gibi sorunlarla her gün mücadele ettiği bir dünyada milyonların tanıdığı, "ben bu insanı yıllarca izledim, hayranıyım" diyebileceği, kendini öyle ya da böyle yakın hissettiği birinin trans olduğunu öğrenmesi azımsanacak şey değil. Caitlyn Jenner'ın açılması, ve bu süreci I am Cait'de izleyebiliyor olmamız, programın tüm Kardashianlığına rağmen, tüm bu önyargıları ve bilgisizliğimizi kırmamıza yardım edecek önemli bir adım.

Caitllyn de program boyunca bunu bildiğini gösteriyor bize. Gecenin dördünde uyanıp "Trans bireyler ölüyor, öldürülüyor. Öyle büyük bir sorumluluğum var ki. Doğru şeyi söyleyebilecek miyim? Doğru imajı yansıtabilecek miyim? Umarım beceririm," derken samimi olduğuna inanmamak imkansız. Onu paparazzileri atlatmak için üç araba değiştirip intihar eden 14 yaşındaki trans genç Kyler Prescott'un ailesini ziyaret ederken görmek de iyi geliyor. "Herkes benim kadar şanslı değil," diyor Caitlyn. "Herkes benim sahip olduğum ayrıcalıklara, maddi güce, desteğe sahip değil. Ben bu konuda farkındalık yaratacağım. Bundan sonraki misyonum bu."

Caitlyn'in misyonu önemli. Bu yolculukta ona eşlik etmek için E!'nin Kardashian filtreli lensinden bakmak zorunda kalsak da, kameranın ojelere zumlamayı bırakıp Caitlyn'e ve trans bireylerin hayatlarına odaklandığı anlar için, I am Cait, izlemeye değer.

Bu yazının orjinal versiyonu Socrates dergisinin Temmuz sayısında yayınlanmıştır.