ÖZEL
Güldük mü Türkiye?
|
Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Skeçlerle ilgili bir durum dikkatimi çekti. Fakat öncesinde hangi skecin hangi yazar tarafından yazıldığını merak ettiğimi, keşke yazarı skecin başlangıcında televizyonun sağ ya da sol alt köşesinde, en olmadı üst köşesinde ismen görsek güzel olur diye düşünüyorum.
Şimdi meseleye dönecek olursak, yarışmacılar (bu yazar oyuncu yerine yarışmacıyı tercih edecek bu yazısında) rol kısmında eşit durumda değillerdi bana kalırsa. Çünkü skecin enerjisine göre oyuncunun iç aksiyonu değişir, o değişirse dış aksiyonu da değişir, sonundaysa seyirci yakalanır ve oyuncu kendini daha iyi ifade edebilir kanaatindeyim bir yarışma programı için. (Profesyonel anlamda başka şeyler de düşünüyorum tabii.) Enerji oyunda, dolasıyla rolde görülen ritme göre değişir. Diyeceksiniz ki oyuncu her role nefes üflemelidir. Haklısınız. Fakat ilk programın stresini de yanına katarsak eş enerjide rolleri dağıtmak daha keyifli olabilirdi diye düşünüyorum. Demek istediğim En Büyük Asker Bizim Asker ve Bu Şarj Benim skecini yan yana koyduğumuzda şunu düşünmeden edemiyorum: En Büyük Asker Bizim Asker skecinin yarışmacısı fena halde kenarda kalıp kendini daha çok didiklemek, durağanlığa uymak, -diyelim- köşedeyken dahi kendini göstermek başarısı sağlamak durumunda kaldı. Fena da olmadı. Bu Şarj Benim’deyse zaten absürt olan bir ortamın absürtlüğüyle yarışmacının kendini sergilemek konusunda avantajları vardı yanılmıyorsam. İlki daha zor yani. Dostlarım, daha zor.
