Ebru, sitedeki evleri geziyor, polisten korunmak için kollarını kesen transların karanlık evlerine giriyor, hastanede gözleri morarmış bir şekilde yatan bireyleri ziyaret ediyor, daha düne kadar komşu olan fakat şimdi komşularını döverek evlerinden atmak isteyen ‘düzgün Türk aileleriyle’ konuşuyor, amacının ne olduğunu bir türlü anlayamadığım Avcılar linçinin mimarı Hürriyet Hanım’a derdini soruyor... Binder tüm bu anları kaydediyor.

Avcılar’dan Tarlabaşı’na uzanıyoruz. Kentsel dönüşümle mahvedilen Tarlabaşı’nın arka sokaklarındaki yaşlı translara, hastalara gidiyorlar. Filmin bu kısımdaki yıldızlarından biri Binder’in 86 yaşındaki annesi Margarethe. Hep birlikte bir trans huzurevi açmak için çalışıyorlar ve bir yandan da çat kapı gidilen evlerdeki uyku mahmuru trans bireylerin hayatlarını dinliyoruz. Binder kaydetmeye devam ediyor....

Belgeselin en can alıcı kısmı ise (Şahsi kanaatimce bu bölüm başlı başına ayrı bir belgesel bile olabilirdi) Ebru’nun 30 yıldır gitmediği Zonguldak’taki baba evini ziyaret ettikleri bölüm. Burada tüm kirli aile sırları bir bir ortaya dökülüyor. Salon nefessiz bu anı izliyor.

Onur yürüyüşünden cenazelere, karakollardan hastanelere uzanan yolculuğumuz devam ediyor. Film boyunca salon sık sık alkışlarla, sloganlarla inliyor. Ekran karardığında ise etrafımda gözyaşlarını tutamamış pek çok kişi görüyorum.