Elif ve Ömer… Bölüm başında barışmaları içimi ısıttı. Bu ElMer’ci olmaktan bağımsız bir şey, bu tamamen kişisel bir kimya ile alakalı. O sarılmalı, soğan çorbalı, bol ateşli gecenin sabahında her şey ne güzeldi. Nedret’in bütün oyunlarına, Tayyar’ın bütün pisliklerine ve Hüseyin’in başına getirdiklerine rağmen o 10 dakika tedavi gibiydi. Mutlulardı, mutlu oldukları için izlerken nasıl rahatladım anlatamam. Gerçi bu güzel anların sonunda bir şeylerin kıçımı/kıçımızı tırmalayacağını biliyordum. Bölüm sonunda sinirden kudurmama sebep şeyler oldu. Bitmesine yedi bölüm kalmış bir dizide elbette kırılmalar olacak, buna bir lafım yok. Kırılmanın oluş şekline lafım var.