Son derece başarılı bir yolculuğu geride bırakan Nevizadeler, zaferlerini kutluyorlardı lakin Firuz’un onların peşini bırakmaya hiç niyeti yoktu. Elbette ki biliyordu kendisinin tüm kontaklarını tek tek indirenin Nevizadeler olduğunu… Ve peşlerine düştü. “Bunu yapan kimse bulunacak ve cezası verilecek,” dedi. Tabii ki bunun ahlaki yanı, Julide’nin itirafları falan kimsenin umurunda değildi. Çünkü Firuz güçlüydü ve bazı kitaplarda “Güçlü olan haklıdır,” yazıyordu. Diğer yandan Esra, Nevizadelerin izini sürmeye devam ediyordu. Nevizadeleri yakalamayı kafasına takmıştı, tamamdı ama bunu yapmak için Firuz ile işbirliği içinde olması da Esra’nın ilkelerinin de çöp olduğunun göstergesiydi. Ve Esra, bir başka bombayı da patlattı; Şehriban’a Ceyhun’un artık polis olmadığını söyleyiverdi. Esra’nın patavatsızlıklarının en büyüğü de buydu sanırım… Ceyhun’un bunu annesine söylemediğini ve söylemek istemediğini bildiği halde Şehriban’ı gördüğü ilk yerde çıkarıverdi ağzından baklayı… Hiç “Bunu söylemek bana mı düşer?” düşüncesi de yoktu. Patavatsızlık işte… Zaten altı ay sonrasında da kimin yanında durduğunu biliyoruz, içinde varmışsa demek ki.