SavNaz’a gelicem ama gülmekten gelemiyorum. Nazlı deyince aklıma kavga sahnesinde adamın üstüne atlaması geliyor, durduramıyorum kahkahalarımı. Önünü alamıyorum. Geçen bölüm Rana’ya verdikleri ayarda bırakmıştık onları. Savaş kendime yeni bir ben modunda gitti bir otele yerleşti. Aa bir de evcil hayvan edindi. Ponçik. Bizim canlarda yalnız bırakmadı tabi ki Savaş’ı. Ay bak şimdi de Selin’in Ponçik’e tepkisi geldi aklıma. Yazamıyorum gülmekten. Selin’in orada o kadar insan varken yine Ali’den medet ummasına, gözlerinden kalpler fışkıran emoji. , Nerede olmak isterdiniz sorusuna, tatilde ama AYRI odalarda diye Selin, Selin’imiz, Ali’ye Allah Allah nidalarıyla bir koşma fırsatı verdi ki sırf Nazlı’yla Savaş değil yedi cihan anlamıştır herhalde AlSel’i. Yol yapmadı tatlım Nazlı, dünyayı tümden yollarla kapladı Maviş. Durumu kurtarmak için ışık hızıyla ortadan kayboldu AlSel. Dönüşte de kavgaya tutuştular otelin önündekilerle. Sahneyle ilgili aklımda tek kalan, gerçekten,  Nazlı’nın adamın üstüne atlaması. Yorumlayamıyorum o yüzden. Sonuç itibariyle Savaş evsiz kaldı. Elveda Ponçik böcek. Ev arkadaşı aradığını canlı yayınla anons geçen Elif son çare oldu. Ali -ve takımı- gelene kadar evi ormantik ortamlara çeviren Elif, çok saçmasın Elif. Gece kulübünü ve gerisini yazmayacağım, kendimi de sizi de hiiiiçç germeyeceğim.

Kalbi olan herkesin üzüleceği bir durumdaydı Rana bütün bölüm. En son Savaş’ın soyadımı değiştireceğim deyip tüm ipleri koparması bardağı taşıran son damlaydı. Rana bu saatten sonra artık bileklerini dikine mi keser, en yakın arkadaşının yolundan gidip halat aramaya mı başlar kendi bileceği iş. Ucundan azıcık ‘’Kıyamam kız!’’ moduna girmiş olabilirim ama çizgimi bozmayacağım. Üzüldük bitti, hala nötrüm. 20 senelik bir yalan söz konusu sonuçta. Bir insanın hayatına mal olmuş, bir çocuğun bohemliğine(!), Melisa’nın gençlik tramvalarına sebep olmuş bir yalan. Kusura bakmayın.