Sabaha karşı geldiği için Fatih’i odaya almayan Zeynep, uyandığında oğluyla beraber uyuduğunu görünce bütün yağları eridi. Allah’ım o nasıl güzel bir manzaradır ya. Baba oğul zaten karizmalarından geçilmiyor, bir de böyle yan yana masum masum uyuyorlar ya. Alıp pamuklara sarasım geliyor. Zeynep gibi biz de (çoğul konuşuyorum çünkü erkeklere güvenmeyen tek kız olmadığımı biliyorum) Fatih sayesinde tekrar erkeklere güvenmeye başlayacağız sanırım. Hacer Abla’nın anlattığı tekerlekli karyola hikâyesine de bayıldım ve hiç de Zeynep gibi psikopatlık olduğunu düşünmüyorum (yazar burada Zeynep’i kıskanıyordu). En güzeli de Zeynep’in “Başka yatacak yer mi yoktu?” sorusuna Fatih’in “İki tane vardı, biri olmayınca buraya geldim,” demesi. Ya seni sevmeyip ne yapalım?