* Sinan'ın sahnelerinde artık gözlerimi kulaklarımı kapayacağım ben, emoji gibi olacağım. Adam gerilerek şirkete gidiyor, sevdiği kadını en yakın arkadaşıyla görmek nedir yahu? Hani istediği kadar yılların klişesi olsun, hayat kadar gerçek. Bayram günü Karadenizli evi kapısı önündeki ayakkabı kalabalığı kadar gerçek. Bir de bu adam iradeli çıktı, uzak da duruyor Defne'den. Direkt buzdolabı oldu Defne'ye karşı ve sonunda istediğim şey oldu, Defne yine Ömer'in asistanı. Oooohhhh beee! Vurur yüze ifadesi, asistan fantazyası bir tanesi. Eheheheheehehe. Bu arada Defne sen ne cinmişsin sen, hem adama aşk acısı çektiriyor hem de spor arabasıyla kendini işe bıraktırıyor. Adam sporla üreyecek sayende ama ne önemi var ki...

 Ömer'in Defne'yi asistanı olarak gördüğü sahneye bin tane alternatif çektim kafamda. Defneyle odası arasındaki camdan koşarak giriyor, “Seeeeeen napıyorsun burada??” diye hayatının şokunu yaşatıyor Defne'ye mesela ama etik değil diye çıkarmadı kızı. Etik mi? Canım, onu ben yedim öldü. Neyse ki içim soğudu hafif, ''Sen değil siz, Ömer bey değil Ömer.'' Ben olsam gün boyu kompozisyon yazdırır, çıktı aldırır, kağıtları yerim gözünün önünde. Demek bu yüzden ben o cool insan olamıyorsam...Ama insan da delirir; ''Bir neden gittin diye sormayacak mısın?'' Really? Onu sen keşke açıklasaydın da gitseydin, en kötü kağıda yazsaydın, hani o olmadı mesaj atsaydın, hani o da değil artık Hedwig’le haber gönderseydin.

''Ben bunları hiç hak etmedim Defne. Sormayacağım. Sana neden diye bile sormayacağım. Çünkü sen bunu bile hak etmiyorsun.''

Kendi kendime günde beş kez kelimesi kelimesine söylediğim bir cümleyi Ömer'den duymak güzeldi. Ben ne soracağım, sen anlatamayacak kadar korkaksın. Şimdi derhal terk et burayı kardeşim. Derhal terk et.

İşte yine de sen dizi karakterisin. ''Ya canım o olay neydi ya hani tam seviştik sevişeceğiz falan gibi bir durum var hani gittin ya sen neydi o :)'' dersin bi’. ''Ben pazı falan alıyordum n’oldu evde mi sıkıldın:) Yedim ben o pazıyı çiğ çiğ. Şey ya sen açsan bi’ şarjör mermi var.''

O değil de eğer Defne, Ömer ilk anlatmak istiyorum deyip de reddettiğinde yılsaydı hiç çekilmez bir hal alırdı. Ne bileyim, gergin de olsa sevimliydi o Defne'nin kovalayan halleri. Ben ikinci denemeden sonra eaaaaaaah zaten dizideki yeni eski bütün karakterler bana âşık anasını satayım der giderdim. Ne uğraşacağım ya dünyanın en güzel kızıyım. Doğal kızılım bi’ kere. (Belki Elçin Sangu görür de besties olma teklifimi kabul eder düşüncemle geliştirdiğim küçük sinsi planım.)

Yalnız, adam bi’ anlatsa dinleyecekti he. Dinlemiyorum der bi’ kere başladıktan sonra dinler. Bakış bakış bakış, sonra “Bi’ şey  anlatacağım bi’ şey anlatacağım.” Annene okuldan öğrendiğin saçma fıkraları anlatmaya çalışan çocuk gibi peşinden konuşacağına konuya direkt vurucu cümlelerle gir zaten dinleyecek. Misal ''Soyunalım mı?'' gibi.

Bu arada bu dizide mükemmel bir sahne-şarkı uyumu var yaaaav. Model’in Değmesin Ellerimiz şarkısının sözleri ne güzel yakışmış sahneye. Bunu öpüştükleri sahnede Sezen Aksu’dan Aşk ile yapmışlardı, o da süper olmuştu.

D: Ben alsaydım kahveyi çünkü her zaman ben veriyorum.

Ö: Bu sefer ben alayım bacaklarım açılsın.

D: Tamam o zaman ben de burada durayım benim de bacaklarım şey olsun.

Ahaahahahaha ya, bi’ gün bu kız şey olsun, şey yapmış, şey gitmiş, derken ağzını yüzünü yoğura yoğura seveceğim. Kızgınlığım beş saniye sürdü. Dayanamıyorum zaafım var Defne'ye. Bu arada Ömer'in küçük bir yaşam alanı olarak bellediği omzundan dekolte vermesi o üstüne iiiiinanılmaz yakışan mooohteşem elbiseyi giymesiyle bildiğin belden aşağı vurmuş. Ben olsam arada gelsin arada kaçsın umurumda değil, her defasında kabul ederim herhalde. Kız aşırı güzel be kardeşim. (Besties’liğimiz için tiiiik tak tiiiik tak geri sayım seslerini bi’ ben mi duyuyorum???)

[http://postimg.org/image/on8e3pzz9/ düştükten sonra rezil olmadım kendim gülüyorum tribine girmek (temsili)]