Bölüme gelecek olursak, daha önce de yazdığım gibi yazılası değil yeniden izlenesi sahneler çoktu. Bu bölümde Fadik’e öldük bittik, seyircinin iç sesi oldu çıktı. Özellikle Fatih’e akıl verdiği sahnede ve Zeynep’le Fatih ve Ertan’ın artı-eksi tablosunu çıkartma sırasında. Fatih’e yaptığı torpilleri de fark etmedik değil hani. Gerçi Fatih gibi bir adama fazla fazla boncuk verilmezdi de kime verilirdi ki? Soyadı gibi şeker bir adam yahu bu. Selim’i özlemeler, oyuncağına sarılıp, koklayıp koklayıp uyumalar. Ya sen ne kocaman yürekli, temiz bir adamsın. Yaptığın çok kutsal, çok güzel bir şey. Hal böyle olunca Fatih’in yaptığı tüm eşekliklere de kızamıyor insan. Faith’in Zeynep ve Ertan’ın konuşmasına gelip turp sıkması hiç hoş olmadı, Fadik’in dediği gibi Zeynep zaten Amerika’ya özgür olmak için kaçtı. Babası ve babası gibi baskıcı zihniyetten kaçtı. Fatih’in de böyle yapmasına tepkisi oldukça normaldi ama Fatih değil de başka adam olsaydı sonuna kadar haklıydı. Çünkü Fatih’e kızılmaz ki! Her şeyi öyle iyi niyetle ve safça yapıyor ki, bırakın Zeynep’i ben bile ekran karşısında diziyi izlerken diğer tüm dertlerimi gelip Fatih çözecekmiş gibi hissediyorum. Tabii burada Buğra Gülsoy’un hakkını yememek lazım. O nasıl bir özümsemek rolü. Aynısı Özge Özpirinçci için de geçerli elbette.