Kader’le Bedir’in evcilik oyununu çakan amca Dilaver silahıyla ortaya çıktı. Sevda ile gördüğü anda Bedir’i vuracaktı artık. Kader bunu engellemek için yine soluğu Tibet’in yanında aldı. Çok seviyordu Tibet’i… Kader’den gazı alan Tibet, bütün güzelliğiyle Bedir’le buluşmaya gelen Sevda’nın karşısına çıktı ve Bedir’le devam ederse onun öleceğini söyledi. Sevda duydukları karşısında artık çaresizdi.

Muzaffer Amca'nın mektubu açığa çıktı. Sevda’nın babası Muzaffer Amca değilmiş meğer! Ama gel gör ki bağlantıyı henüz kuramadık. Süreyya Hanım neden bu kadar rahattı peki?

Yılmaz’ın yediği hurmalar finalde herkesi tırmaladı. Müjgan’ın belalısı Yılmaz’ın mekanını bastı, Servet’i yanına çekerek ver kadınımı ver kadınını dedi. Verilen sosyal mesaj da yine her zamanki gibi erkeklik üzerineydi: “Biz kadına el kaldırana ‘erkek’ demeyiz,” dendi falan işte. Aslolanın erkeklik değil de insanlık olduğunu ne zaman idrak edeceğiz acaba?

Söylemem gerekir ki bu bölümden çok sıkıldım, başından beri silahsız bir dizi izleyeceğiz umuduyla töre muhabbetinin bu dizinin içerisinde yer almasına karşıydım. Şimdi bu pavyon muhabbetiyle silahlar daha da artmaya başladı. Yılmaz’a biçtikleri “eski delikanlılardan” imajından hiç mi hiç hoşlanmadım. Tam Yılmaz’ı affeder gibi olurken karakterin karanlık bir tipe dönüşeceği endişesi sardı beni. O olmasın, bu olmasın demek kolay ne işlenecek bu dizide derseniz, ben gündelik sıradan olaylara bile razıydım açıkçası.

Bu bölümün en güzel olayı, Nevra Serezli’nin diziye katılmasıydı bence. Bir renk geldi, anneye olan merakımız daha da arttı. Sevda’nın anne karnındayken neden aldırılmak istendiğini anlamlandırdık mesela bu bölüm. Muzaffer Amca'nın onun babası olmaması acaba nasıl bir olay döndü de Süreyya buna rağmen bu kadar rahat davranabiliyor dedirtti. Bana böyle meraklarla gelin yani, silahlı mafyalı diziler isteseydik alternatifimiz çok.

Sonuna kadar okuduğunuz için teşekkürler.