Çınar bir yerde perişan, kızlar bir yerde perişan. Yalın hepten çökmüş. Deniz biraz daha sağlam diğerlerine nazaran… Kızları teselli ediyor biraz. Hatta Yeşim eve girdiğinde Ezgi ile ilgileniyor, kafasını dağıtmasına yardımcı oluyor. Deniz Aras’ın kolları arasında kız görmeye alışığız tabii ama ilk defa –akrabası olmayan bir kıza- açıyor kollarını. Ezgi’nin eski nişanlısı ile arasında geçenleri anlatmasını dinliyor. Ezgi ağlıyor Deniz sarılıyor.

Jandarmanın aramasından bir sonuç alamıyorlar ama Yalın durmuyor tabii. Bir ihtimal ağaç eve gitmiştir diye düşünerek oraya bakmayı akıl ediyor ve Defne’yi buluyor. İşte benim Defne’m nidaları ile sarılıyor uyku sersemi Defne’ye, az daha sarılsa kemikleri kırılıverecek, kuş kadar canı var zaten. Madem ölüyordun aşkından niye daha aranızda bir şey yokken bizden olmaz dedin Yalın Efendi?

Defne eve dönünce herkes derin bir oh çekiyor tabii. Yeşim abisi ile konuşmak için diretirken Çınar araya giriyor ve erkek erkeğe konuşmaları gerektiğini söylüyor. Yalın önce olmaz dese de hem onlara hem de Defne’ye hissetiklerine karşı koyamıyor ve kardeşimi üzersen sen ölü bir adamsın mesajını veriyor.

Aküleri yerlerine takma cezası alan Defne ise karnını doyurup üstünü değiştirdikten sonra kendini arabaların başında buluyor. Yalın ise emin olabildi sonunda duygularından. Kendince itirafını yapacak bir girizgaha başlıyor ama Defne duvarına tosluyor. Daha bir aralarında adı konmuş bir şey yokken ondan vazgeçen bir adama nasıl güvensin kızcağız? Bir yandan kızıyorum Defne’ye, sen verdin ipleri adamın eline şikâyet etmeye hakkın yok diye. Sonra hak veriyorum ama kız ne yapsın Yalın’ın karşısında? Adam Fatih’in fedaisi Kara Murat resmen. Yılmıyor ve yıkılmıyor.

Yalın’ın veremediği cevapları beklemektense ormana gidiyor Defne. Eh, Karadeniz kızı stresini ya yeşillikte ya mavilikte atar. Balık tutacağı bir yer olmayınca pusula ormanı gösteriyor. Bu sırada çiftimizin aklında ise beraber oldukları anlar var. Bir Defne bir Yalın, gözlerinin önünden film şeridi gibi geçiyor olanlar. Flashback ile aklı başına gelen Yalın Defne’nin arkasından koşuyor ormana. Önce Defne kızıyor, bu kadar çabuk nasıl vazgeçersin bu mu hoşlanmak? Diye. Sonra ben senden hoşlanmıyorum ki dediğini duyuyoruz Yalın’ın.