Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Yazıya başlamadan önce bi küçük değineceğim nokta var müsaadeniz olursa. Altın Kelebek. Her zaman garip bir gurur verdi bana ödül törenleri. Tanımadığım insanlar için, tanıdık bir gurur. Bir zamanlar, gençken, aç parantez gülmekten ağlayan emoji, kapa parantez. Sabahın 4-5’lerinde alarm kurup, kalkıp, yarı gözüm yastıkta, yarı gözüm televizyonda izlediğim ödül törenlerini bilirim. Babamın bu hallerime hunharca gülüşleri kulaklarım da çınlıyor şu an bi dakika. İşte araya giren birkaç minnak yılcık dolayısıyla eskisi kadar önemsemiyorum, bir de eskisi gibi hakkını vererek yapıldığını düşünmüyorum, onun da etkisi var pek tabii. Altın Kelebek ödül gecesi için bir yorum yapmayacağım, benim derdim, Poyraz Karayel. Ataberk Mutlu. Çok güzel bir çocuksun sen, Ataberk Mutlu. Sen her şeyin bilincinde, her şeyin çok farkında, kocaman yürekli, küçük bir çocuksun. Ataberk Mutlu hakkında düşündüğüm, söylemeye çalıştığım her şeyi Ekranella ailesinden Zeynep Gönenli yazmıştır efendim, Serenay Sarıkaya sarılmasın da n’apsın? adlı yazısında. Okumayan kaldıysa şiddetle tavsiye! En iyi senaryo ödülünü, Ersoy Güler ve ekibiyle paylaşan Ethem Özışık. Ethem Reis’imiz. Sen sadece o ödülü değil dünyadaki tüm ödüllerden bir aranjmanı hak ediyorsun. Senin cümlelerin, senin kaleminle şekillenen karakterler, kuşkusuz, bakın bu kısmı üstüne basarak, altını çizerek, vurgulayarak söylüyorum, kuşkusuz, Türk dizi tarihinin gördüğü, görebileceği en mükemmel karakterlerdir, cümlelerdir. Ve son olarak, Çağrı Vila Lostuvalı. Suskunlar’ı iyi yapan, güzel yapan ne varsa bu çiçek yürekli kadın da, Poyraz Karayel’i de bu kadar iyi yapan, bir kısmıyla, bu çiçek yürekli kadındır. Dünyadaki en büyük sevgi her ne ise, en az onun kadar sevgilerim sonsuz size. Bu dizi e emeği geçen her kim varsa, büyüklerimin ellerinden, küçüklerimin gözlerinden saygı ve sevgiyle öper, sizleri 34. bölümün yorumuna buyur ederim efendim.
