Sonrasında Sinan sonunda her şeyi babasına anlattı. Poyraz da gitti tabii koşa koşa Ayşegül’ünün yanına. Arabesk’in kralı Poyraz Karayel olarak çıktı karşımıza. Müslüm Gürses’ten Unutamadım’ı söyledi Ayşegül’ün kalbini tekrar fethetmek için. İlker Kaleli’nin sesinden dinlemek çok hoş, dip not olarak “Kesinlikle dinlenmeli, hatta sahne olarak izlenmeli,” diye ekliyorum. Poyraz şarkı söyledi, her şey böylece bitti mi? Tabii ki bitmedi. Sinirle çıkan Ayşegül’ün peşinden koşan Poyraz önce çöp kamyonuyla kızı kaçırdı. Kötü kokular eşliğinde çok güzel bir manzaraya doğru yol aldılar. Sahnede Ayşegül, Poyraz ve çöp kamyonu vardı. Manzara eşsizdi. Ve evet sonunda Ayşegül ve Poyraz barıştı. Mazhar Alanson’un sesinden Ah Bu Ben de fon müziğimiz olarak oldukça güzeldi.

Sabahında Ayşegül’ün kanepesinde uyanan Poyraz yine şair gibi konuşup sadece Ayşegül’ü değil ekran karşısında hepimizi mest etti. “Ya Ayşegül ben seni koklamak istiyorum. Hatta seni koklaya koklaya bitirmek istiyorum,” ve “Ya haksızlık ama bu. İnsan bu kadar güzel kokar mı be? Çiçek olsam utancımdan solarım,” sözleri ve alına koyulan bir buse. Onlar erdi muradına (barıştılar) biz çıkalım kerevetine. Barışmaları bile mutluluk sebebi.

Ama tabii ki üçüncü şahıslar çomak sokmasa olur mu? Olmaz. Mete’nin Ayşegül’e ayarı neydi öyle? “Seninki aşk falan değil Ayşegül, seninki intihar,” diyen Mete’ye daha iyi bir ayar beklerdim senden dünyanın en güzel Ayşegül’ü. Ayrıca sana ne Mete’ciğim. Sana ne acaba? Sana ne onların aşkından?

Son olarak Kanbolat Görkem Arslan’dan Yalan Dünya dinlemek de çok güzeldi. Sefer ve Zülfikar’ın sahnesi ise çok güzel ‘ah’ dedirtti.

Geldik mi bölüm sonuna… Adil Topal kesin olarak biliniyor artık. Poyraz da öğrendi. Poyraz Ayşegül’le de barıştı. Bundan sonraki bölümlerde bizi neler bekliyor dersiniz? Her hafta Çarşamba günü yine ekran karşısına geçerek öğreneceğiz.